Metro w krajach azjatyckich Część I: Japonia i Chiny

W Tokio pierwszą linię uruchomiono 30 września 1927 r., co wówczas dało Japonii pierwsze miejsce w Azji. Współczesne Chiny także mogą pochwalić się rozbudowaną podziemną koleją... Ale np. w Pekinie aż do 1973 r. z metra wolno było korzystać tylko urzędnikom państwowym!

Publikacja: 13.06.2025 04:24

Tokyo Metro: stacja Shibuya, peron linii Ginza

Tokyo Metro: stacja Shibuya, peron linii Ginza

Foto: Syced / Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication

Pisząc o historii rozwoju techniki, nie sposób ignorować tego, co się wydarzyło z komunikacją miejską w ciągu ostatnich ponad 150 lat. W 1863 r. wprowadzono pierwsze pociągi podziemne w Londynie i od tej pory kolejne miasta w kolejnych krajach wyposażały się w ten nowy system komunikacji, nazywany niemal wszędzie metrem. Przedstawiłem ogólny szkic powstania i rozwoju tego systemu komunikacji („Rzecz o Historii”, 25 kwietnia 2025), omówiłem rozwój systemów metra w Europie („Rzecz o Historii”, 9 maja 2025) oraz na kontynencie amerykańskim („Rzecz o Historii”, 30 maja 2025). W tym zaś felietonie (i w dwóch następnych) przedstawię, jak ten środek lokomocji przyjął się oraz rozwinął w krajach azjatyckich.

Czytaj więcej

Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej. Część III

Pierwsza była Japonia

Na początku XX w. krajem azjatyckim najbardziej otwartym na nowinki techniczne była Japonia. Jednocześnie potrzeby związane z komunikacją miejską rosły tam bardzo szybko – wraz z rozwojem dużych japońskich miast. Warto przypomnieć, że w roku 1908 Tokio miało już ponad 2,5 mln mieszkańców, a komunikacja miejska była dość uboga – poza napędzanymi przez ludzi rikszami przemieszczano się łodziami po przepływających przez Tokio rzekach (głównie rzeką Sumida).

Najpierw wprowadzono więc w Tokio tramwaje. Pierwsze linie tramwajowe, poczynając od 1903 r., budowały trzy prywatne przedsiębiorstwa, ale od 1906 r. firmy te połączyły się, a pięć lat później wszystkie tramwaje przejął zarząd miasta. Komunikację wewnątrz miasta i pomiędzy aglomeracjami zapewniała też kolej. Jednak okoliczności – opisywane już przy omawianiu powstania systemów metra w Europie i Ameryce – sprawiły, że w 1917 r. podjęto decyzję o budowie metra także w Tokio. Pierwszą linię uruchomiono w tym mieście 30 września 1927 r., co dało Japonii pierwsze miejsce w Azji. Trzeba jednak przyznać, że ta pierwsza linia metra nie była zbyt imponująca – miała zaledwie 2,2 km. Potem jednak była systematycznie wydłużana.

W 1934 r. rozpoczęto budowę drugiej linii, a w 1939 r. obie połączono w jeden system. Potem – jak wiadomo – Japonia uwikłała się w ogromną wojnę, podbijając kolejne państwa Azji Południowo-Wschodniej, dlatego cały wysiłek gospodarczy został skierowany na potrzeby wojska i dalsza rozbudowa metra – mimo palących potrzeb – została zatrzymana.

Czytaj więcej

Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej Część II

Powojenna rozbudowa metra w Tokio

Do rozbudowy metra w Tokio i do połączenia go z liniami kolejowymi (pociągi obu systemów komunikacji używają tego samego rozstawu torów) doszło w 1953 r. Ta symbioza metra i kolei skutkowała szybkim wzrostem liczby linii i stacji. Oczywiście, stale pojawiały się problemy, kto i jak ma finansować tę rozbudowę. Konkurowały ze sobą: prywatny kapitał, subsydia państwowe i obligacje sprzedawane obywatelom. Dla maksymalizacji zysku z biletów wprowadzono w Tokio pociągi metra o długości 200 m. Jeden pociąg mógł tam przewozić więcej pasażerów niż gdziekolwiek na świecie! Towarzyszyła temu intensywna budowa nowych linii. W efekcie tokijskie metro przewozi obecnie 8 mln pasażerów dziennie; działa 13 linii metra o łącznej długości 312 km. Ponieważ jednak linie metra przechodzą płynnie w linie kolejowe, przyjmuje się, że cały ten system komunikacyjny ma aż 898 km długości.

Poszczególne fragmenty metra mają swoich oddzielnych właścicieli i indywidualne nazwy. Wyróżniają się: Tokio Metro (to otwarte w 1927 r.), mające obecnie 179 stacji, Metro Toei uruchomione w 1960 r. i mające 106 stacji oraz linia Rinkai otwarta w 1996 r. (na razie ma tylko osiem stacji).

Inne miasta Japonii

Linie metra budowały także inne miasta Japonii. Jeszcze przed wojną, w 1933 r., system kolei podziemnej utworzono w Osace. Oczywiście, zaczęło się od jednej linii o długości 24 km, ale po wojnie zbudowano kolejne, w wyniku czego metro w Osace ma obecnie osiem linii (123 stacje) o łącznej długości 130 km.

Pozostałe miasta Japonii dorabiały się metra już po wojnie. Pierwsze powojenne metro otrzymała w 1957 r. Nagoja. W 1968 roku radykalną przebudowę komunikacji miejskiej przeprowadziło Kobe, ale była to początkowo tylko szybka kolej miejska, która dopiero w 1977 r. przekształciła się w typową sieć metra. W 1971 r. metro uruchomiono w Sapporo, a rok później w Jokohamie. W 1981 r. metro wybudowały: Hiroszima, Fukuoka i Kioto (dawna stolica Japonii). W 1987 r. do miast japońskich posiadających metro dołączyło Sendai.

Czytaj więcej

Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej

Rozwój komunikacji miejskiej w Chinach

Chiny to ogromny kraj, który w ciągu ostatnich 20 lat pod każdym względem rozwinął się niewiarygodnie. Dotyczy to także komunikacji miejskiej. Gdy w 1999 r. byłem z pierwszą służbową wizytą w Chinach, to na ulicach było pełno rowerów, pomiędzy którymi poruszały się z trudem nieliczne samochody. Przy kolejnych wizytach zmiany były wręcz szokujące, także w komunikacji miejskiej.

Pierwsze metro powstało oczywiście w Pekinie. Budowę rozpoczęto w 1965 r., a pierwszą linię oddano do użytku 1 września 1969 r. Miała ona 23 km długości i 17 stacji. Ciekawostką było to, że początkowo metro służyło wyłącznie do celów wojskowych (chodziło o szybki dojazd do centrum miasta żołnierzy mających koszary w zachodniej części miasta). Dopiero 15 stycznia 1971 r. metro udostępniono także cywilom, ale aż do 1973 r. byli to wyłącznie urzędnicy państwowi. Osobom niezatrudnionym w państwowych instytucjach i cudzoziemcom wstęp był zabroniony! Potem te ograniczenia zniesiono, a metro ulegało ciągłej rozbudowie. Obecnie łączna długość 22 linii metra wynosi 689 km i ma 405 stacji. W 2019 r. udostępniono informację, że w budowie jest 300 km nowych tras. Dziennie z metra w Pekinie korzysta ponad 10 mln pasażerów. Jest to jeden z największych systemów komunikacji zbiorowej na świecie!

Chiny: nie tylko Pekin!

Intensywny wzrost gospodarczy Chin powodował, że systemy metra budowano także w innych dużych miastach tego ogromnego kraju. Jako drugie miasto po Pekinie metro otrzymało Tiencin. Dla osób mało zorientowanych w geografii Chin nazwa ta (oznaczająca po chińsku „Niebiański bród”) niewiele mówi, ale jest to jeden z największych portów świata.

Budowa metra w Tiencin rozpoczęła się w 1970 r., ale w 1976 r. miasto to nawiedziło ogromne trzęsienie ziemi, w który zginęło blisko 24 tys. mieszkańców. Podczas odbudowy zrujnowanego miasta ukończono i w 1984 r. oddano do użytku linię metra o długości 7,4 km. Było to drugie po Pekinie miasto w Chinach, które uzyskało kolej podziemną. Jednak początkowo z owego metra korzystało zaledwie 10 tys. pasażerów dziennie, dlatego odgrywało ono niewielką rolę. W 2001 r. zamknięto je i poddano gruntownej przebudowie. Ponowne otwarcie pierwszej linii, wydłużonej do 26 km, miało miejsce 12 czerwca 2006 r. Ponad sześć lat później otwarto drugą linię. Obecnie metro w Tiencin ma sześć linii o łącznej długości 233 km z 19 stacjami i przewozi blisko 1,5 mln pasażerów dziennie.

Wnętrze pociągu metra na linii 1 w Pekinie

Wnętrze pociągu metra na linii 1 w Pekinie

Foto: Tyg728 / Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International license

W 1993 r. otwarto pierwszą linię metra w Szanghaju. Jak wiadomo, jest to ogromny port i centrum ważnego obszaru gospodarczego Chin. Na początku była tam tylko jedna krótka linia z czterema przystankami, ale już w 1995 r. znacząco ją wydłużono, a w 1999 r. oddano do użytku także linię nr 2. Potem systematycznie dobudowywano kolejne odcinki i kolejne linie. W 2019 r. łączna długość wszystkich linii przekroczyła 673 km. Metro w Szanghaju stało się drugą (po Pekinie) najdłuższą siecią metra na świecie. Pociągi metra zwykle poruszają się z prędkością 30–40 km/h, ale w Szanghaju wprowadzono pociągi pędzące nawet 120 km/h. Przewiduje się, że łączna długość metra w tym ogromnym mieście (wraz z wyspami) w 2035 r. przekroczy 1000 km. Ale to tylko plany. Obecnie zespół 16 linii metra w Szanghaju udostępnia 413 stacji. Codziennie z tego typu komunikacji miejskiej korzysta ponad 10 mln pasażerów.

Kolejnym dużym miastem w Chinach, które otrzymało metro, był Kanton. To miasto jest centrum połączonych ze sobą miast (konurbacji) o łącznie 100 mln mieszkańców. Plan budowy pierwszej linii metra w tym ogromnym mieście zatwierdzono w 1989 r., budowę rozpoczęto w 1993 r., a pierwszą linię o długości 18,5 km oddano do użytku 28 czerwca 1997 r. Potem, podobnie jak w innych opisywanych wyżej miastach, metro zaczęło się szybko rozwijać. Drugą linię uruchomiono w 2002 r., a obecnie metro w Kantonie ma 14 linii o łącznej długości 514 km i o 271 stacjach. Dziennie korzysta z niego ponad 9 mln pasażerów.

XXI wiek w chińskich miastach

Łącznie miast chińskich mających obecnie metro jest 20. Poza wymienionymi wyżej pozostałe miasta otrzymywały metro już w XXI w. Niepodobna opisać historii rozwoju systemów metra we wszystkich tych miastach, dlatego podam tylko główne informacje w skrócie. Dailin (5 mln mieszkańców) było chyba najszybsze – metro zbudowano tam w 2003 r. Drugie w tej turze budowania podziemnych kolei były miasta: Shenzhen (13 mln mieszkańców) i Wuhan (11 mln mieszkańców), gdzie budowę pierwszych linii metra rozpoczęto w 2004 r. Chongqing (32 mln mieszkańców) zaczęło budowę metra w 2005 r. W tym samym roku zrobiły to władze w Nankin (9 mln mieszkańców).

W 2010 r. budowę metra rozpoczęły trzy wielkie chińskie miasta: Chengdu (15 mln mieszkańców), Foshan (9,5 mln mieszkańców) i Shenyang (8 mln mieszkańców). W 2011 r. pierwszą linię metra otrzymało miasto Xi’an (pierwsza stolica Chin; 6 mln mieszkańców) sławne z powodu odkopanej w 2004 r. terakotowej armii. Podczas budowy tego metra archeolodzy natknęli się na 150 grobów z czasów starożytnych i wydobyli ponad 2000 zabytkowych przedmiotów.

Miasto Hangzhou (7 mln mieszkańców) zaczęło budowę w 2012 r. W tym samym roku zaczęła się budowa metra w Kunming (4 mln mieszkańców) i w Suzhou (5 mln mieszkańców). Miasta Harbin (5 mln mieszkańców) i Zhengzhou (7 mln mieszkańców) zaczęły budowę pierwszych linii w roku 2013, a rok później: Changsha (4 mln mieszkańców) oraz Wuxi (1 mln mieszkańców).

Potem rozwój metra w wymienionych miastach był naprawdę żywiołowy i obecnie mają one sieci o długości setek kilometrów z setkami stacji. Wyliczanie tych danych byłoby jednak mało ciekawe.

Szczególny przypadek to metro w Hongkongu. Jak wiadomo, miasto to położone na wyspie i na stałym lądzie w latach 1842–1997 było w posiadaniu Brytyjczyków. Oni też rozpoczęli w 1979 r. budowę metra. System kolei podziemnej (i podwodnej, bo wiele linii przebiega pod dnem morskim) w tym mieście był intensywnie rozbudowywany także po przejęciu Hongkongu przez Chiny i obecnie łączna długość linii wynosi 266 km (98 stacji). Dzienna liczba pasażerów przekracza 4 mln.

Ogromna liczba miast posiadających metro w Chinach spowodowała, że w tym artykule nie ma już miejsca na omówienie systemów kolei podziemnych w innych krajach azjatyckich. Opis ten znajdzie się w kolejnym felietonie.

Autor jest profesorem AGH – uniwersytetu w Krakowie

Historia
Przemysł amerykański wygrał wojnę
Historia
D-Day. Jak Hitler zareagował na wieść, że rozpoczęło się lądowanie w Normandii
Historia
Przypadki szalonego Kambyzesa II
Historia
Paweł Łepkowski: Spór o naturę Jezusa
Materiał Promocyjny
Mieszkania na wynajem. Inwestowanie w nieruchomości dla wytrawnych
Historia
Ekshumacje w Puźnikach. Do odnalezienia drugi dół śmierci