Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który odmówił spółce prawa do kosztów przy wydatkach na firmową imprezę.
We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że prowadzi działalność w sferze informatyki i ma zamiar organizować spotkania szkoleniowo-integracyjne dla swoich partnerów na umowach B2B oraz na umowach zlecenia. Firma podkreśliła, że zamierza m.in. umożliwić najważniejszym podwykonawcom wymianę wiedzy oraz doświadczeń z pracy nad jej projektami, a także przedstawienie wizji i strategii.
Imprezy mają też pogłębić więzi i komunikację, a przez część integracyjną zbudować pozytywny wizerunek spółki w oczach obecnych i potencjalnych partnerów i zleceniobiorców.
Spółka oczekiwała, że fiskus potwierdzi jej prawo do kosztów dla wydatków na organizację spotkań, tj. na transport, zakwaterowanie i wyżywienie.
Fiskus go jednak odmówił. Zauważył, że spotkania będą organizowane wyłącznie dla współpracowników i zleceniobiorców, a nie dla pracowników. Dlatego zastosowanie ma tutaj „ograniczenie kosztowe” z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o PIT. Ten przepis wyłącza z kosztów wydatki na reprezentację.
Dla fiskusa nie miało znaczenia, że elementem spotkań będą też szkolenia i prezentacja planów strategicznych spółki na najbliższe kwartały. Upierał się, że spotkania i tak przybiorą charakter wydarzenia o cechach reprezentacyjnych, co będzie miało dominujący charakter.
Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała. Najpierw rację przyznał jej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który nie mógł zrozumieć, z jakiego powodu fiskus przyjął, że wydatki na sfinansowanie integracyjnej części spotkania dominują nad pozostałymi nakładami, w tym na szkolenie. Sąd nie miał wątpliwości, że wydatki na szkolenie poniesione w celu uzyskania przychodów mogą być kosztem podatkowym.
Podobnie uznał NSA. Podkreślił, że w spornej sprawie nie chodzi tylko o spotkania integracyjne, ale szkoleniowo-integracyjne. I jak tłumaczyła sędzia sprawozdawca Jolanta Strumiłło, integracja jest jednym z elementów takiego spotkania.
NSA zgodził się z WSA, że nie wiadomo dlaczego fiskus założył, iż to aspekty integracyjne dominują nad szkoleniowymi czy planowaniem strategii. Tymczasem, jak wyjaśnił sąd, w takiej sytuacji trzeba zbadać całokształt indywidualnego przypadku pod kątem prawa do kosztów.
Wyrok jest prawomocny.
Sygnatura akt: II FSK 1130/20
