Uczestnictwo w wycieczce nie jest przychodem dla pracownika

Tak wynika z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 lipca 2019 r. (0112-KDIL3-1.4011.159.2019. 1.IM).

Sprawa dotyczyła pracodawcy, który w celu integracji pracowników oraz umożliwienia aktywnego wypoczynku, co pozytywnie wpływa na wzajemne relacje i efektywność pracy, zorganizował wycieczkę krajową dla wszystkich pracowników. Udział w wycieczce był dobrowolny i dofinansowany środkami ZFŚS. Pracodawca miał wątpliwość czy w związku z uczestnictwem pracowników w tak zorganizowanej wycieczce, powstanie po ich stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a jeśli tak, czy taki przychód może korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.

Czytaj też: Kiedy firmowa wycieczka bez podatku PIT po stronie pracownika

Zdaniem pracodawcy, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13), u pracowników biorących udział w wycieczce nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, gdyż uczestnictwo w wyjeździe nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a w konsekwencji, możliwość zastosowania względem tego świadczenia zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT jest wykluczona.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał to stanowisko za prawidłowe potwierdzając, że w związku z udziałem w wycieczce, po stronie pracownika nie powstanie przychód ze stosunku pracy, a tym samym na pracodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o PIT, za przychód podlegający opodatkowaniu uznać należy każdą formę przysporzenia w majątku osoby fizycznej – mającą zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną. Jednocześnie, temat nieodpłatnych świadczeń był poruszany w licznych interpretacjach indywidualnych i wyrokach sądów administracyjnych, które niejednokrotnie przedstawiały stanowisko niekorzystne dla podatników. Wątpliwości w tym zakresie rozstrzygnął analizowany wyrok TK, w którym wskazano, że nie każde świadczenie jest przychodem podlegającym podatkowi dochodowemu. Za takowy przychód można uznać jedynie świadczenia, z których pracownik skorzystał w pełni dobrowolnie, a które zostały spełnione w jego interesie i przyniosły mu wymierną, zindywidualizowaną korzyść majątkową.

W analizowanym wyroku TK podkreślono, że organizowanie wyjazdów integracyjnych leży przede wszystkim w interesie pracodawców bowiem z ich punktu widzenia, takie działania zwiększają atrakcyjność zatrudnienia oraz służą rekrutacji najlepszych kandydatów, zmniejszają absencję, a także tworzą dobrą atmosferę w zespole, a w konsekwencji służą podniesieniu jakości pracy i jej wydajności, co skutkuje tworzeniem zysku dla pracodawcy.

Mając to na uwadze, obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika korzyści majątkowej nie jest spełnione, gdyż korzyść ta występuje po stronie pracodawcy, nie pracownika, a zatem takie świadczenie jest spełnione w jego interesie.

W konsekwencji, o ile uczestnictwo w wycieczce jest dobrowolne, o tyle nie sposób wnioskować, że zorganizowanie przez pracodawcę wyjazdu jest świadczeniem spełnionym w interesie pracownika i przynosi mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

Jednocześnie, ze stanu faktycznego przedstawionego w analizowanej interpretacji indywidualnej nie wynika czy koszt wycieczki został ustalony w sposób ryczałtowy, czy też możliwe jest określenie jednostkowego kosztu na każdego uczestnika, tym samym dokonanie oceny czy jest to świadczenie zindywidualizowane, wydaje się niemożliwe. Niemniej, w analizowanej interpretacji organ wskazał, że brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich, przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wydanej interpretacji trudno ocenić na czym dokładnie opiera się twierdzenie, że w analizowanej sprawie oferowane świadczenie nie stanowi przychodu dla pracownika, gdyż organ wskazał jedynie ogólną argumentację użytą w wyroku TK. Niemniej jednak konkluzja organu wpisuje się w jednolitą linię interpretacyjną i orzeczniczą w tym zakresie, zaprezentowaną m.in. w interpretacji indywidualnej z 18 stycznia 2019 r. (0113-KDIPT2-3.4011.571. 2018.3.SJ) czy interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2018 r. (0115-KDIT2-2.4011.278. 2018. 1.MD). Jednocześnie, ze względu na powyższe, organ uznał za bezzasadne analizowanie zwolnienia przedmiotowego wynikającego z katalogu wskazanego w art. 21 ustawy o PIT.

Katarzyna Miernik doradca podatkowy, starsza konsultantka w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte