Kanwą orzeczenia, które na łamach "Rzeczpospolitej" opisuje Aleksandra Tarka, był wniosek o interpretację spółki, która prowadzi w swoim zakładzie wysoko innowacyjną działalność produkcyjną.

Firma podkreśliła, że częścią jej działalności są prace polegające na projektowaniu i rozwoju produktów oraz produkcji prototypów. Od 2017 r. posiada wydzielony dział badawczo-rozwojowy.

Spółka zwróciła się do skarbówki z pytaniem, w ramach ulgi z art. 18d ustawy o CIT może odliczyć wynagrodzenia pracowników sprawujących funkcje nadzorcze i kierownicze nad pracami badawczo rozwojowymi jako koszt kwalifikowany. Zaznaczyła, że chodzi jej tylko o te czynności, które są wykonywane przez kadrę zarządzającą w zakresie nadzoru bezpośrednio związanego z działalnością B+R.

Fiskus odmówił jednak przyznania ulgi. Przypomniał, że warunkiem uznania wydatków na wynagrodzenia osób sprawujących funkcje kierownicze i nadzorcze, za wydatki kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, jest wykonywanie przez nie czynności związanych z pracami B+R.

Co więcej, z ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej wynika zaś, że musi mieć ona charakter twórczy. Tymczasem w ocenie urzędników działania pracowników spółki sprawujących funkcje nadzorcze i kierownicze mają tylko znamiona czynności wspierających. W związku z tym nie można ich uznać za wypełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej. Trudno też przypisać im charakter twórczy czy mający na celu zwiększenie zasobów wiedzy i wykorzystanie ich do tworzenia nowych zastosowań.

Spółka zaskarżyła niekorzystną dla siebie interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, który przyznał jej rację. W uzasadnieniu przypomniano, że ustawa mówi o "kosztach kwalifikowanych", jako wydatkach poniesionych na rzecz pracownika. Chodzi zatem o wydatki związane z każdym "pracownikiem" realizującym działalność badawczo-rozwojową. Ustawodawca nie precyzuje o jakie kategorie pracowników chodzi ani nie wyłącza z niej pełniących funkcje nadzorcze i kierownicze. Skoro więc ustawodawca nie rozróżnia pracowników, którzy "własnoręcznie" realizują działalność B+R od tych, którzy ją kontrolują, nadzorują czy doradzają w tym procesie, to nie wolno też tego czynić interpretatorowi.

Taką wykładnię potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 2217/20).