Pracownik wychowujący dziecko do ósmego roku życia może skorzystać z dwóch dni wolnego przewidzianych w kodeksie pracy i przez 60 dni pobierać zasiłek opiekuńczy. Przepisy nie wymagają nawet, aby maluch się rozchorował. Wystarczy, żeby niespodziewanie zamknięto przedszkole.
Taki sam okres zwolnienia od pracy i pobierania zasiłku opiekuńczego przysługuje rodzicowi, gdy jego dziecko ma od 9 do 14 lat. Zasiłek opiekuńczy przysługuje jednak tylko na dziecko chore, co musi potwierdzić lekarz na druku ZLA.
Rodzic piętnastolatka ma prawo do wolnego wyłącznie w związku z chorobą dziecka. Przysługuje mu wtedy 14 dni zasiłku opiekuńczego.
Przewidziane w art. 188 kodeksu pracy prawo do dwóch dni zwolnienia z pracy dla rodzica wychowującego dziecko do 14 lat przysługuje wyłącznie pracownikom. Zachowują wtedy prawo do pełnego wynagrodzenia.
To wolne może być wykorzystane przez rodzica w dowolnym momencie i na dowolny cel związany z wychowaniem dziecka. Podstawą jego udzielenia nie musi być bowiem choroba, choć może zostać w tym celu wykorzystane. Pracownik może wystąpić o to wolne wtedy, gdy chce lub musi spędzić z dzieckiem cały dzień, gdy tymczasem powinien być w pracy. Warto uzgodnić z pracodawcą termin tego zwolnienia.
W razie potrzeby zatrudniony może skorzystać z niego także w ostatnim momencie i zamiast korzystać z urlopu na żądanie, złożyć wniosek o zwolnienie od pracy w związku z dzieckiem. Pracodawca nie może bowiem odmówić tego wolnego.
Warto jednak pamiętać, że tych dwu dni zwolnienia nie dolicza się do puli urlopowej. Jeśli więc zatrudniony nie wykorzysta ich w ciągu roku kalendarzowego, nie przechodzą na następny rok.
Znacznie więcej wolnego przysługuje na podstawie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa.
W myśl art. 32 tej ustawy każda osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu, w związku z koniecznością opieki nad dzieckiem, ma prawo do zasiłku opiekuńczego (w wysokości 80 proc. wynagrodzenia lub innej podstawy, np. 60 proc. przeciętnego wynagrodzenia dla osób prowadzących działalność gospodarczą). Prawo do tego świadczenia ma więc nie tylko pracownik, ale także zleceniobiorca czy osoba prowadząca działalność gospodarczą (jeśli przystąpiła do tego ubezpieczenia).
Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez 60 dni z tytułu konieczności sprawowania opieki nad dzieckiem do ośmiu lat, nie tylko w przypadku choroby, ale także nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko (o którym rodzic dowiedział się w terminie krótszym niż siedem dni). Przysługuje on także w razie porodu lub choroby małżonka stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli nie ma on przez to możliwości sprawowania opieki nad dzieckiem lub przebywa w szpitalu.
W przypadku starszych dzieci zasiłek przysługuje jedynie w razie choroby potomka. Jego długość zależy także od wieku dziecka. Jeśli nie ukończyło ono 14 lat, długość zasiłku opiekuńczego wynosi 60 dni. Jeśli dziecko jest starsze, pracownik, czy inny uprawniony, może pobierać ten zasiłek maksymalnie przez 14 dni.
Podstawą do wypłaty zasiłku jest oświadczenie rodzica o zamknięciu przedszkola lub zaświadczenie lekarskie o chorobie współmałżonka. Jeżeli ma być pobierany z powodu choroby dziecka, konieczne jest zaświadczenie lekarskie wystawione na formularzu ZUS ZLA
przez lekarza upoważnionego do ich wystawiania.
Ubezpieczony jest zobowiązany złożyć u pracodawcy lub w ZUS to zaświadczenie w ciągu siedmiu dni od daty jego otrzymania. Jeżeli nie dotrzyma tego terminu, zasiłek opiekuńczy jest obniżany o 25 proc. od ósmego dnia zwolnienia do momentu dostarczenia zwolnienia.
Opinia
Bartłomiej Jędrzejak z kancelarii Gujski i Zdebiak, adwokat
Prawo do zasiłku opiekuńczego przysługuje na równi matce i ojcu dziecka, a świadczenie wypłaca się tylko jednemu z rodziców, temu, który o nie wystąpi.
Ubezpieczony ma siedem dni od otrzymania zaświadczenia lekarskiego ZUS ZLA na jego dostarczenie do ZUS lub pracodawcy (gdy zatrudnia on więcej niż 20 osób).
Zaświadczenie może być dostarczone do firmy bezpośrednio przez uprawnionego lub członka jego rodziny, a nawet osobę trzecią (sąsiada, koleżankę). Osoba taka nie musi mieć pełnomocnictwa, gdyż w tej sytuacji odgrywa jedynie rolę posłańca. Zaświadczenia można również wysłać pocztą (najlepiej listem poleconym) lub kurierem. Liczy się wówczas data stempla pocztowego.
Czytaj więcej o:
masz pytanie, wyślij e-mail do autora m.rzemek@rp.pl
