Przyznanie wsparcia nie może prowadzić do powstania sytuacji, w której wnioskodawca uczyni z pomocy społecznej swoje stałe źródło utrzymania. To sprzeczne z intencją ustawodawcy, a zwłaszcza z ustanowioną w art. 2 ust. 1 ustawy zasadą pomocniczości. Takie jest sedno wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.
Sąd rozpatrywał sprawę mężczyzny, który zaskarżył odmowną decyzję wójta. Wnioskował o prawo do zasiłku celowego. A lista jego potrzeb była bardzo długa. Z zasiłku chciał sfinansować m.in. zakup pieca do domu; ocieplenie i remont częściowo spróchniałego sufitu; wymianę okien i instalacji elektrycznej; doprowadzenie bieżącej wody do domu; dojazdy na rehabilitację i do lekarzy.