Takie wnioski płyną z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 października 2017 r. (0114-KDIP1-3.4012.278.2017.2.ISZ).

Występując o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na kupnie oraz sprzedaży wirtualnej waluty iota za pośrednictwem internetowych giełd walut wirtualnych. W celu wykonania transakcji, których przedmiotem ma być iota, wnioskodawca przelewa własne środki pieniężne wyrażone w prawnie obowiązującej walucie („waluta tradycyjna") na rachunek bankowy podmiotu zarządzającego giełdą internetową. Wpłacone środki pieniężne zostają przypisane do wirtualnego konta wnioskodawcy, prowadzonego na potrzeby giełdy oraz pozostają w jego wyłącznej dyspozycji. Podmiot zarządzający giełdą internetową nie ma możliwości rozporządzania wartościami pieniężnymi zgromadzonymi przez wnioskodawcę na rachunku wirtualnym. Przy pomocy zgromadzonych w ten sposób środków pieniężnych, wnioskodawca może dokonywać transakcji polegających na sprzedaży kryptowaluty iota za cenę wyrażoną w walucie tradycyjnej bądź też w innej kryptowalucie, jak np. bitcoin. Po dojściu transakcji do skutku, na wirtualny rachunek wnioskodawcy zostają przeksięgowane wartości odpowiadające uzyskanej cenie.

Wnioskodawca zwrócił się o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym sprzedaż jednostek iota będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Organ dokonał korzystnej dla przedsiębiorcy, prounijnej wykładni przepisów

Maciej Puchalski, radca prawny, doradca podatkowy, konsultant w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

Komentowana interpretacja wiąże się z problematyką opodatkowania transakcji, których przedmiotem są tzw. kryptowaluty, czyli umowne jednostki wirtualnego systemu księgowego, które wyrażają stan posiadania, np. bitcoin czy iota. Istotne wątpliwości interpretacyjne dotyczące opodatkowania tego rodzaju transakcji wynikają przede wszystkim z braku regulacji prawnych odnoszących się do kryptowalut.

W komentowanej interpretacji organ podatkowy rozstrzygnął dwa problemy:

- potwierdził, że transakcje, które polegają na wymianie walut tradycyjnych na kryptowaluty i odwrotnie, dokonywane za zapłatą kwoty odpowiadającej marży wynikającej z różnicy pomiędzy ceną, po jakiej przedsiębiorca nabywa waluty, a ceną, po jakiej sprzedaje je klientom, stanowią odpłatne świadczenie usług, oraz że

- transakcje te mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Jednakże zasadniczą kwestią stanowiącą przedmiot rozstrzygnięcia organu jest interpretacja art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku m.in. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy. Przytoczony przepis odnosi się jedynie do transakcji związanych z walutami, które stanowią prawny środek płatniczy, natomiast kryptowaluty, na skutek braku właściwych regulacji prawnych, nie są uznawane za taki środek płatniczy. Tym samym, dokonując jedynie językowej wykładni przepisów ustawy o VAT, można dojść do wniosku, że transakcje polegające na sprzedaży kryptowalut nie mogą korzystać ze wskazanego zwolnienia.

Jednak w opisywanej interpretacji organ podatkowy zastosował prounijną wykładnię przepisów i uznał, że również transakcje dotyczące kryptowalut mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. Organ oceniając przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny, posłużył się argu- mentacją zaprezentowaną w wyroku TSUE z 22 października 2015 r. w sprawie Hedqvist (C-264/14), w którym Trybunał stwierdził, że zwolnienie wskazane w art. 135 ust. 1 lit. e dyrektywy 2006/112/WE (implementowanym w polskiej ustawie o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 7) należy rozumieć w ten sposób, że dotyczy ono również kryptowalut takich jak bitcoin, których zasadniczym celem jest pełnienie funkcji płatniczej, pomimo że literalnie przepis dyrektywy odnosi się wyłącznie do walut stanowiących prawny środek płatniczy. Trybunał wskazał ponadto, że w przypadku ograniczenia przedmiotowego zwolnienia jedynie do walut tradycyjnych, doszłoby do interpretacji sprzecznej z celem, dla którego zwolnienie to zostało wprowadzone.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ podatkowy wskazał, że jednostki iota, podobnie jak bitcoin, stanowią znaki legitymacyjne zbliżone do pieniądza bezgotówkowego, których jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego. Tym samym, w ocenie organu wnioski płynące ze wskazanego orzeczenia TSUE mają zastosowanie również do transakcji dokonywanych przez wnioskodawcę.

Korzystając z argumentacji zaprezentowanej przez TSUE, organ podatkowy dokonał korzystnej dla podatników interpretacji przepisów ustawy o VAT i tym samym umożliwił zwolnienie z opodatkowania transakcji obrotu kryptowalutą, pomimo że taka możliwość nie wynika wprost z art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.