Wykazujemy je w pozycjach 31, 32 oraz 33 deklaracji CIT-8. [srodtytul]Związek z przychodem
Zgodnie z ogólną zasadą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów. Jednocześnie z kalkulacji powinny być wyłączone wydatki wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Aby odliczyć koszty, trzeba je odpowiednio udokumentować. W zależności od kategorii kosztów potwierdzać je będą faktury (oryginały lub ich duplikaty), umowy z kontrahentami, dokumenty księgowe, wyciągi z kont oraz zestawienia transakcji bankowych, protokoły spisane przez podatnika itp.
Aby wycenić koszty ponoszone w walutach obcych, podatnik powinien stosować średni kurs walutowy NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Od 1 stycznia 2007 r. trzeba dzielić koszty na bezpośrednie oraz pośrednio związane z przychodami. Te drugie rozpoznajemy w dniu, na który ujęto je w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury lub innego dowodu (z wyjątkiem ujętych jako koszty rezerw i rozliczeń międzyokresowych biernych).
Natomiast koszty bezpośrednie powinny być rozpoznawane w roku podatkowym, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody. Jeśli zostały poniesione po zakończeniu tego roku, powinny być rozliczone zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy o CIT. Mianowicie jeżeli na podatniku ciąży obowiązek przygotowania sprawozdania finansowego i poniósł koszty do momentu jego sporządzenia (nie później jednak niż do dnia upływu terminu na złożenie rocznego zeznania), powinny one być przyporządkowane do roku, w którym osiągnięto związane z nimi przychody. W przypadku podatników niemających obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego przyporządkowanie kosztów bezpośrednich ponoszonych po zakończeniu roku podatkowego, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody, powinno być dokonywane do dnia złożenia rocznego zeznania podatkowego (nie później jednak niż do dnia upływu terminu na jego przesłanie). Te same koszty (bezpośrednio związane z przychodem), odnoszące się do danego roku podatkowego a poniesione po sporządzeniu sprawozdania finansowego lub po złożeniu rocznego zeznania, rozliczane są w następnym roku.
Mamy też koszty rozpoznawane na zasadzie kasowej, tj. w momencie zapłaty (wypłaty), postawienia do dyspozycji, realizacji itp. W szczególności do kosztów takich należą: wynagrodzenia oraz ich składniki (o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a ustawy o CIT), koszty finansowe (odsetki), różnice kursowe (w przypadku rozliczania różnic kursowych zgodnie z metodą podatkową uregulowaną w art. 15a). Wydatki takie, zgodnie z przepisami szczególnymi, powinny być odnoszone w koszty uzyskania przychodów dopiero w momencie ich realizacji. Oznacza to, że nawet w przypadku ich bezpośredniego związku z przychodami osiąganymi w minionym roku podatkowym podatnik nie może ich zaliczyć do kosztów do momentu zapłaty.
Inaczej rozpoznajemy koszty kapitalizowane do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także koszty prac rozwojowych. Pierwsze rozliczamy w momencie dokonania odpisów amortyzacyjnych, drugie w momencie zakończenia prac (chyba że mogą zostać uznane za wartość niematerialną i prawną).
