Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 13 lipca 2007 r. (nr III-3/4407int-92/VAT/07/LEO).
Spółka, która wystąpiła z pytaniem, nabywa przeterminowane wierzytelności, płacąc za nie cenę uwzględniającą dyskonto. Następnie zwykle podlegają one restrukturyzacji na podstawie umowy zawartej z dłużnikiem. Polega ona na ustaleniu harmonogramu płatności i zasad oprocentowania. W niektórych przypadkach podatnik zamienia posiadane wierzytelności na inne lub zleca egzekucję. Zdarzają się także przypadki odsprzedaży wierzytelności.
Zdaniem podatnika istotą świadczonej na rzecz wierzyciela pierwotnego usługi jest więc zdjęcie ciężaru egzekucji długu i ryzyka niewypłacalności dłużnika. Są więc zwolnione z VAT. Poświadcza to informacja uzyskana w Urzędzie Statystycznym. Wynika z niej, że czynności polegające na obrocie wierzytelnościami, prowadzone na własny rachunek, nabywanie wierzytelności z zaangażowaniem własnych środków oraz z przejęciem ryzyka wypłacalności dłużnika zostały przyporządkowane do grupowania PKWiU: 65.23.10-00.00 "Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane".
Organy podatkowe początkowo zakwestionowały stanowisko podatnika. Urząd uznał, że są to usługi factoringu, a Izba -że ściągania długów. W obu przypadkach stawka VAT wynosi 22 proc. Do zmiany stanowiska organy podatkowe zmusił dopiero wyrok WSA z 27 lutego 2007 r. (sygn. SA/Łd 1239/06). Został on wydany w wyniku skargi podatnika. Sąd podzielił w nim jego stanowisko, że czynności opisanych we wniosku nie można zaklasyfikować jako usługi ściągania długów. Podmiot nabywający za własne środki finansowe, we własnym imieniu i na własny rachunek cudzą wierzytelność wchodzi bowiem w miejsce dotychczasowego wierzyciela. Z tą chwilą zawarta zostaje transakcja pomiędzy cedentem acesjonariuszem. Natomiast ewentualne podjęcie przez podatnika działań zmierzających do wyegzekwowania kwoty nie będzie już wynikało z umowy. Dlatego nabywca wierzytelności nie może zostać uznany za świadczącego usługę ściągania długów.
Dla podmiotów zajmujących się obrotem wierzytelnościami to ważna interpretacja. Potwierdza, że nie zawsze działalność taka powinna być kwalifikowana jako podlegający opodatkowaniu VAT factoring. Jeżeli nabywca kupuje za ustaloną z góry kwotę wierzytelność i następnie we własnym imieniu próbuje ją ściągnąć lub sprzedaje, są to czynności zwolnione od VAT. Należy je bowiem zakwalifikować jako pośrednictwo finansowe. Organy podatkowe często nie widzą różnicy. Trzeba jednak przyznać, że wytyczenie granicy między factoringiem właściwym, czyli takim, gdy nabywca bierze na siebie ryzyko niewypłacalności dłużnika, a zbyciem wierzytelności nie jest łatwe i zależy od postanowień umowy. ¦
