Jednym z częściej spotykanych pytań we wnioskach o interpretacje jest stawka VAT na miejsca garażowe sprzedawane wraz z mieszkaniami. Dlaczego deweloperzy pytają wciąż o to samo?

Wszystko przez postawę fiskusa, który – interpretując przepisy – nie bierze pod uwagę orzecznictwa. Bez względu na to, jak dużo wyroków przemawiających za jego stanowiskiem przytoczy wnioskodawca w odpowiedzi przeczyta, że są to rozstrzygnięcia w konkretnych przypadkach. Nie mogą więc być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Po co więc firmy występują z wnioskami o interpretacje, skoro odpowiedzi nakazują naliczać 22-proc. VAT?

To dlatego, że w sytuacji, gdy sprawa trafi do sądu, mogą liczyć na korzystny wyrok, który już organ wydający interpretację będzie musiał uwzględnić. Niestety, trwa to dość długo. Zwykle od zadania pytania ministrowi finansów do wydania orzeczenia podatnik musi czekać około roku.

[srodtytul]Najpierw pytanie[/srodtytul]

Typowym przykładem interpretacji udzielonej deweloperowi jest [b]pismo Izby Skarbowej w Warszawie z 16 grudnia 2009 r. (IPPP1-443-1064/09-2/PR).[/b]

Z pytaniem zwróciła się spółka, która prowadzi inwestycje w zakresie budowy budynków mieszkalnych wielorodzinnych z częścią podziemną wykorzystywaną najczęściej na potrzeby wielostanowiskowych miejsc parkingowych.

Wraz ze sprzedażą prawa własności lokalu spółka przenosi na klientów prawo do wyłącznego korzystania z określonego w umowie miejsca parkingowego w garażu podziemnym wraz z udziałem we współwłasności garażu, stosownym udziałem w częściach wspólnych budynku oraz udziałem we współwłasności gruntu, na którym zlokalizowana została inwestycja.

Prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego jest integralnie związane z prawem własności do lokalu. Zdaniem spółki nie ma podstaw prawnych do podziału przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie ustawy o VAT. Prawo cywilne uznaje bowiem, że w takiej sytuacji występuje tylko jeden przedmiot sprzedaży.

[srodtytul]Sporne przepisy[/srodtytul]

Mimo że wnioskodawca powołał się na liczne wyroki potwierdzające jego stanowisko, izba skarbowa się z nim nie zgodziła.

Wskazała, że zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy 7 proc. VAT stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Ustęp 12a tego przepisu stanowi, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

- budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 mkw.

- lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 mkw.

To ostatnie zastrzeżenie nie ma jednak znaczenia praktycznego. To dlatego, że § 6 ust. 2 pkt 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=291166]rozporządzenia ministra finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (DzU nr 212, poz. 1336)[/link] wprowadza preferencyjną stawkę także gdy dom lub mieszkanie przekracza określoną w ustawie powierzchnię.

[srodtytul]Argumenty fiskusa[/srodtytul]

Izba skarbowa zauważyła, że przepisy o VAT nie wskazują definicji lokalu użytkowego ani lokalu mieszkalnego. Jej zdaniem trzeba się odwołać do art. 2 ust. 2 ustawy z o własności lokali.

Zgodnie z nim, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 tego przepisu, do lokalu mogą przynależeć jako jego części składowe pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.

Na tej podstawie izba uznała, że garaż w budynku mieszkalnym składający się z miejsc postojowych nie należy do pomieszczeń pomocniczych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Sprzedaż miejsca postojowego jest więc opodatkowana 22-proc. stawką. Izba powołała się również na definicję lokalu użytkowego zawartą w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166033]rozporządzeniu ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU z 2002 r. nr 75, poz. 690)[/link].

[srodtytul]Sądy uważają inaczej[/srodtytul]

Z wyroków sądów wynika, że stosowanie przez fiskusa definicji z innych dziedzin prawa jest nieuprawnione. Przykładem jest [b]orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 10 czerwca 2009 r. (I SA/Rz 167/09)[/b].

Czytamy w nim, że [b]błędny jest pogląd ministra finansów, iż w takiej sytuacji mamy do czynienia ze swoistym rozbiciem czynności cywilnoprawnej na dwie części, tj. sprzedaż lokalu mieszkalnego oraz sprzedaż części ułamkowej garażu podziemnego, tj. miejsca parkingowego.[/b]

Wyodrębnione miejsca parkingowe nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży. Nie są one samodzielnymi lokalami użytkowymi, ponieważ nie zostały wydzielone trwałymi ścianami.

[b]Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc parkingowych, które znajdują się w tym samym budynku, jest więc opodatkowana 7-proc. stawką VAT.

Skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży, to nie można dzielić go na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych.[/b]

Na taką wykładnię przepisów wskazują także inne orzeczenia, np. [b]wyrok NSA z 22 czerwca 2005 r. (FSK 2480/04)[/b] oraz z [b]22 czerwca 2005 r. (I FSK 103/2005)[/b] oraz [b]orzeczenie WSA w Warszawie z 13 września 2007 r. (III SA/Wa 1052/07[/b]) i z [b]19 stycznia 2010 r. (III SA/Wa 1305/09)[/b].

[ramka][b]Domy jednorodzinne bez wątpliwości[/b]

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych grupa 111 – klasa 1110 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne, w tym samodzielne budynki oraz domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Jeżeli w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną).

Garaż jest więc nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, ponieważ nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Dostawa domu wraz z garażem będzie podlegała opodatkowaniu 7 proc. VAT – [b]interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 10 listopada 2009 r. (IPPP3/443-801/09-4/KB)[/b]. [/ramka]