Wypełniając obowiązki wynikające z ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami, instytucja finansowa zobowiązana jest określić jurysdykcję, w której jej klienci powinni płacić podatki. Najczęściej wiąże się to z koniecznością ustalenia rezydencji podatkowej klienta. W celu uzupełnienia posiadanych danych instytucja finansowa może zwrócić się do klienta o podanie dodatkowych danych, jeżeli są one niezbędne do poczynienia wskazywanych ustaleń.
W celu wypełnienia swojego obowiązku klient przesyła instytucji finansowej stosowny formularz, w którego treści oświadcza o swoim statusie w świetle przepisów o CRS (Common Reporting Standard). Jedna z rubryk formularza przewiduje określenie rezydencji podatkowej – w tym miejscu klient wskazuje fakt bycia polskim lub zagranicznym rezydentem podatkowym. Potwierdzenie zagranicznej rezydencji podatkowej jest o tyle istotne, że nakłada na instytucje finansową obowiązek przekazania takiej informacji do lokalnych organów podatkowych, które następnie mogą wymieniać te informacje z organami podatkowymi kraju, którego rezydentem podatkowym jest dany klient.
Dla prawidłowego wypełnienia formularza kluczowe jest zatem określenie właściwej rezydencji podatkowej, która determinuje miejsce podlegania przez podatnika tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. obowiązkowi zapłaty podatku od całości swoich dochodów.
Poszczególne jurysdykcje określają indywidualnie sposoby uzyskiwania rezydencji podatkowej.
Przykład
W Polsce rezydencję podatkową uzyskuje się w związku z posiadaniem w naszym kraju centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub w związku z przebywaniem w Polsce dłużej niż przez 183 dni w roku podatkowym.
Wątpliwości pojawiają się w przypadku przebywania i osiągania przychodów również za granicą.
Przykład
Wypełniający formularz klient polskiego banku staje przed wątpliwością dotycząca wyboru rezydencji. Pracował on bowiem przez kilka lat w Anglii, po czym w październiku 2015 r. wrócił do Polski i od tamtej pory stale przebywa i pracuje na jej terytorium.
Klient zastanawia się zatem w jaki sposób zadeklarować swoją rezydencję podatkową – czy na oświadczeniu CRS ma wskazać jedynie rezydencję podatkową w Polsce, czy podać rezydencję zarówno polską, jak i zagraniczną. Ma on bowiem świadomość, że przez okres zamieszkiwania w Anglii był on rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii. Pozostaje zatem odpowiedzieć na pytanie, jaka jest aktualna rezydencja podatkowa podatnika.
W takiej sytuacji podatnik powinien wskazać tylko i wyłącznie rezydencję podatkową w Polsce. Jak wskazano powyżej, po powrocie do Polski podatnik uzyskał rezydencję podatkową w momencie przeniesienia swojego centrum interesów osobistych lub gospodarczych, ewentualnie po upływie 183 dni przebywania przez niego w Polsce w roku podatkowym.
Pomijając szczegółową analizę bardziej skomplikowanych przepisów brytyjskich w tym zakresie należy zaznaczyć, że posiadanie rezydencji w Wielkiej Brytanii również wiąże się z koniecznością przebywania na jej terytorium przez określony okres w ciągu roku, co w przypadku naszego przykładu nie ma już miejsca.
Podatnik, który powrócił do Polski i od tego okresu znajduje się i pracuje na jej terytorium, utracił zatem rezydencję podatkową Wielkiej Brytanii i stał się rezydentem w Polsce. Powinien zatem w oświadczeniu przekazywanym instytucji finansowej wskazać polską rezydencję podatkową.
Autor jest prawnikiem w Taxways Sp. z o.o. spółka doradztwa podatkowego
podstawa prawna: ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (DzU z 2017 r. poz. 648)
masz pytanie, wyślij e-mail: tygodnikpodatki@rp.pl
