Informację podał majowy unijny dziennik urzędowy.
Spór w przedmiotowej sprawie powstał pomiędzy Dyrektorem Izby Celnej w Poznaniu a Kompanią Piwowarską S.A. w Poznaniu, która jest producentem piwa, w tym również piwa smakowego.
Piwo smakowe powstaje poprzez zmieszanie piwa tradycyjnego z syropem cukrowym, substancjami aromatycznymi oraz wodą. Mieszanie następuje po zakończeniu fementacji alkoholowej i nie inicjiuje nowego procesu. Zwiększa jednak gęstość powstałego napoju, co można wykazać porównując ekstrakty piwa przed i po mieszaniu według stopni Plato.
Skala Plato wyrażana w stopniach określa procentową zawartości ekstraktu słodowo-chmielowego w półprodukcie piwa (brzeszcze nastawnej). Podczas fermentacji część ekstraktu zamienia się w alkohol i dwutlenek węgla, reszta pozostaje w piwie. Od ilości wykorzystanego ekstraktu zależy późniejsze zakwalifikowanie piwa jako lekkiego, pełnego lub mocnego.
Zawartość ekstraktu według art. 3 ust. 1 dyrektywy 92/83 w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych miarkuje również wysokość podatku akcyzowego, który producenci piwa zobowiązani są zapłacić. Ta kwestia natomiast okazuje się być kluczem opisywanego sporu.
Spółka złożyła deklarację podatkową, w której wykazała zobowiązanie podatkowe z tytułu sprzedaży piw smakowych, z uwzględnieniem w podstawie opodatkowania składników dodanych do piwa po zakończeniu procesu fermentacji.
Następnie wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym (za listopad 2004 r.) wskazując, że cukier dodany po zakończeniu fermentacji nie może być uznawany za składnik ekstraktu brzeczki podstawowej, a zawarty w produkcie gotowym cukier należy osobno oznaczyć analitycznie i odjąć od ekstraktu rzeczywistego piwa, zanim zostanie obliczony wskaźnik skali Plato.
Organ pierwszej instancji, określając wysokość zobowiązania podatkowego za sporny okres, przyjął tę pierwotnie zadeklarowaną przez spółkę oraz odmówił w żądanym zakresie stwierdzenia nadpłaty.
Swoje stanowisko uzasadnił następująco: "Gotowym wyrobem akcyzowym był napój alkoholowy, będący mieszaniną piwa, syropu cukrowego i substancji aromatycznych oraz wody. Uznać należy zatem, że ilość stopni Plato w przedmiotowym produkcie gotowym należy obliczyć według zawartości ekstraktu rzeczywistego oraz alkoholu w tym gotowym produkcie. Natomiast nieuwzględnienie w ekstrakcie rzeczywistym składników dodanych już po zakończeniu fermentacji oznaczałoby, że czynności skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego w akcyzie dotyczyłyby faktycznie innego produktu gotowego, tj. piwa."
Spółka nie zgodziła się z powyższym uzasadnieniem. Organ odwoławczy utrzymał decyzję w mocy. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który uchylił zaskarżoną decyzję.
Sąd uznał, że: "przy obliczaniu zawartości ekstraktu rzeczywistego w gotowym produkcie należy odliczać zawarte w produkcie gotowym dodatki smakowe, w szczególności cukier, syrop itp. Uwzględnienie tych dodatków smakowych prowadziłoby do ustalenia ekstraktu ogólnego gotowego produktu (piwa smakowego), a nie jego ekstraktu rzeczywistego. Oznaczałoby to również uwzględnienie w ekstrakcie brzeczki podstawowej składników niepochodzących z brzeczki podstawowej."
Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu złożył skargę kasacyjną, a sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w postanowieniu w sprawie I GSK 588/15 zawiesił postępowanie i skierował do Trybunału Sprawiedliwości UE pytanie: "Czy w świetle art. 3 ust. 1 oraz celów dyrektywy 92/83 w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych, przy ustalaniu podstawy opodatkowania piw smakowych według skali Plato należy wziąć pod uwagę zawartość ekstraktu rzeczywistego gotowego produktu z uwzględnieniem ekstraktu pochodzącego z dodanych, po zakończeniu fermentacji, substancji smakowych, czy też z ich pominięciem?"
Trybunał Sprawiedliwości UE nadano sprawie sygnaturę C-30/17 i opublikował pytanie prejudycjalne w unijnym dzienniku urzędowym serii C z 22 maja 2017 r.
Rozstrzygnięcie winno nastąpić w ciągu 15 miesięcy od daty wszczęcia postępowania przed Trybunałem. Tyle trwa średni czas oczekiwania na orzeczenie dotyczący pytania prejudycjalnego.
