Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał kolejne niekorzystne wyroki w sprawie opodatkowania dobrowolnych odejść z pracy. Jak wynika z dwóch ostatnich orzeczeń, w toczącym się sporze podatników z fiskusem szala przechyla się na korzyść fiskusa.
Sąd rozpatrywał dwie skargi na interpretacje indywidualne osób, które z programów dobrowolnych odejść otrzymały odprawy od byłego pracodawcy. Spór sprowadzał się do ustalenia charakteru tego świadczenia, tj. przyjęcia, że jest to odszkodowanie, bądź do wykluczenia takiej kwalifikacji. Przyjęcie odszkodowawczego charakteru wypłaty skutkowałoby zwolnieniem z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.
Wydająca interpretacje izba skarbowa przyjęła stanowisko niekorzystne dla podatników i sprawy trafiły na wokandę warszawskiego sądu.
Dr Hanna Filipczyk, doradca podatkowy, jedna z pełnomocników, na poparcie tezy o odszkodowawczym charakterze świadczeń przywoływała m.in. orzecznictwo Sądu Najwyższego, w tym wyrok z 7 maja 2013 r. (sygn. II PK 260/12).
Wynika z niego – jak tłumaczyła – że trwałość zatrudnienia jest prawnie chronionym dobrem, które przedstawia wartość majątkową. Świadczenie majątkowe za naruszenie tego dobra należy więc traktować jako odszkodowanie.
Nie zmienia tego fakt, że pracownicy, przystępując do programów dobrowolnych odejść, rezygnują z przysługującej im ochrony. Dobrowolność w tym przypadku trzeba traktować z dystansem, bo wiadomo, że pracownik, który nie skorzysta z opcji, którą dają programy dobrowolnych odejść, może się spodziewać natychmiastowego zwolnienia – argumentowała dr Filipczyk.
WSA nie dał się jednak przekonać. Sędzia Tomasz Janeczko w ustnym uzasadnieniu stwierdził, że wyrok Sądu Najwyższego nie jest źródłem prawa i bardzo często wyroki w podobnych stanach faktycznych są sprzeczne.
Na potwierdzenie przytoczył wyrok Sądu Najwyższego, w którym ten stwierdził, że odprawy mają charakter socjalny, a nie odszkodowawczy. Żeby uznać świadczenie za odszkodowanie, trzeba wykazać, że ma ono związek z uszczerbkiem majątkowym wywołanym bezprawnym działaniem osoby wypłacającej świadczenie. W tym przypadku takiej sytuacji nie ma, wszak jak wskazuje nawet nazwa – program dobrowolnych odejść – otrzymane odprawy nie były związane z bezprawnym działaniem pracodawcy – tlumaczył sędzia.
WSA podkreślił, że kształtuje się linia orzecznicza przesądzająca o opodatkowaniu odpraw, od której odosobnionym wyjątkiem jest tylko korzystny dla podatników wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim (I SA/Go 462/15).
sygnatura akt: III SA/Wa 2552/15, III SA/Wa 2553/15
