Gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Tak wynika z art. 28 dyrektywy VAT 2006/112/WE. Zatem zagraniczną firmę wystawiającą notę należy traktować jako świadczącą usługę ubezpieczenia. Dla czytelnika będzie to więc import usług, od których VAT powinien być rozliczony w Polsce.
Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 (czyli usługobiorca usług świadczonych przez podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza Polską).
Z art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT wynika, że jeśli usługi ubezpieczenia są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj usługodawcy, to miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w razie jego braku – stały adres lub miejsce zamieszkania.
Choć czytelnik jest zobowiązany do rozliczenia VAT od importu tych usług, to trzeba wziąć pod uwagę, że usługi ubezpieczenia są z tego podatku zwolnione, jako wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT (usługi pośrednictwa finansowego PKWiU sekcja J ex (65 – 67). Usługi ubezpieczeniowe pojazdów samochodowych, ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej klasyfikowane są pod symbolem 66.03.21 PKWiU. Ich import należy więc udokumentować fakturą wewnętrzną (zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT) ze zwolnieniem z VAT.
Podstawą opodatkowania jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, tj. koszty ubezpieczenia (art. 29 ust. 17 ustawy o VAT).
Stosując odpowiednio art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, należy przyjąć, że obowiązek podatkowy w tym wypadku powstał z chwilą wystawienia noty przez zagranicznego kontrahenta.
