Tak orzekł WSA w Opolu 28 listopada 2007 r. (I SA/Op 325-328/07).
Organy podatkowe stwierdziły, że podatnik zawyżył kwotę VAT naliczonego nad należnym. Z ich ustaleń wynikało, że gmina w związku z budową ulicy zawarła umowę z podatnikiem. Zgodnie z informacją przetargową podatnik zastosował na fakturach 7--proc. stawkę VAT. Gmina twierdziła, że roboty te związane są z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Urząd skarbowy zakwestionował stanowisko podatnika, twierdząc, że ulica to element układu komunikacyjnego miasta. Ponadto gmina, na której obszarze położona jest ulica, uchwalając budżet na 2006 r., ujęła tę inwestycję w dziale transport i łączność. Urząd uznał, że w związku z tym podatnik powinien zastosować 22-proc. stawkę VAT. Odwołując się od decyzji urzędu, podatnik podkreślał, że każda ulica jest elementem układu komunikacyjnego, nie pozbawia to jednak możliwości zaliczenia takich dróg do infrastruktury towarzyszą-cej budownictwu mieszkaniowemu.
Izba skarbowa nie przychyliła się do jego stanowiska. Podatnik wniósł więc skargę do WSA. Sąd przyznał mu rację. Uchylając zaskarżone decyzje, stwierdził, że 7-proc. stawkę VAT można zastosować także do robót budowlanych powiązanych z budownictwem mieszkaniowym w sposób pośredni.
Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Aleksandra Krawczyk - konsultantka w Zespole Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Wyrok opolskiego sądu kontynuuje linię orzeczniczą zapoczątkowaną wyrokiem warszawskiego WSA z 20 lutego 2007 r. (I SA/Wa 4229/06), na który zresztą powołał się pełnomocnik podatnika. Ustawa o VAT nie precyzuje bowiem, jaki powinien być charakter związku wykonywanych robót budowlano-montażowych z budownictwem mieszkaniowym. Organy podatkowe niesłusznie przyjmują, że związek ten, aby uprawniał podatnika do zastosowania preferencyjnej 7-proc. stawki, powinien być bezpośredni. W analizowanej sprawie, ze względu na częściowo publiczny charakter drogi będącej przedmiotem sporu, przyjęły podobne założenie, wskazując na brak związku bezpośredniego z budownictwem mieszkaniowym. Ich zdaniem o stawce VAT decyduje przeznaczenie i prowadzenie inwestycji na potrzeby budownictwa mieszkaniowego. Tymczasem w przepisach ustawy o VAT nie znajdziemy podstawy prawnej do takiego rozdziału stawek VAT w ramach jednej inwestycji. Warto zwrócić uwagę, że definicja robót związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, zawarta w art. 146 ust. 2 ustawy o VAT, jest niezwykle szeroka. Można pokusić się o stwierdzenie, że ustawodawca miał zamiar objąć preferencyjną stawką wszystkie roboty w jakikolwiek sposób związane z infrastrukturą towarzyszącą. Rozdział poszczególnych robót pod kątem opodatkowania różnymi stawkami podatku jest moim zdaniem rozdziałem sztucznym i niepopartym brzmieniem przepisów prawa. Zarówno bowiem ulgi, jak i obciążenia podatkowe nie powinny być traktowane rozszerzająco. W omawianej sprawie na korzyść podatnika przemawiała kwalifikacja drogi przez inwestora, jako związanej z budownictwem mieszkaniowym. Organy podatkowe powinny ocenić, czy związek ten faktycznie występuje w jakimś niekoniecznie bezpośrednim aspekcie. Należy mieć nadzieję, że ta linia orzecznicza utrzyma się i wpłynie na skorygowanie stanowiska organów podatkowych
