Tak stanowią art. 155
1
i art. 154 § 2
. Za podstawę bierze się przysługujące wielkości urlopów z art. 154 k.p., czyli 20 lub 26 dni.
W Internecie wciąż jednak propaguje się nieaktualne informacje o urlopach dla zatrudnionych przy pracy sezonowej, którzy rzekomo prawo do nich uzyskują w wymiarze półtora dnia za każdy przepracowany miesiąc. Tymczasem ten przepis (art. 159 k.p.) obowiązywał do końca 2003 r. i uchylił go art. 1 pkt 41 nowelizacji kodeksu pracy z 14 listopada 2003 (DzU nr 213, poz. 2081).
- Specjalistyczne gospodarstwo sadownicze zatrudnia pięć osób na umowy o pracę od połowy maja do końca września do zbierania owoców, w tym dwie na pół etatu. Jak należy wyliczyć im urlopy, skoro wśród pełnoetatowców dwóch ma prawo do 26 dni wakacji w roku, a spośród półetatowców tylko jeden?
– pyta czytelnik.
Wszystkie te osoby są zatrudnione przez pięć miesięcy w roku i zatem proporcjonalnie ustalone 5/12 wymiaru będzie podstawą do obliczenia należnego im urlopu. Potem trzeba to odnieść do wielkości etatu.
U osób z dłuższym stażem i zatrudnionych w pełnym wymiarze wakacje za ten okres pracy będą trwały po zaokrągleniu 11 dni (5/12 x 26 dni), u tych z krótszym stażem 9 dni (5/12 x 20 dni). Półetatowcy z kolei z co najmniej dziesięcioletnim zatrudnieniem będą mogli wypocząć za ten okres przez 6 dni (5/12 x 13 dni), a przez 5 dni ci ze stażem poniżej dziesięciu lat (5/12 x 10 dni).
Zaokrąglenia do pełnych dni są konieczne, bo stosujemy art. 155
3
k.p. Stanowi on, że przy ustalaniu wymiaru urlopu proporcjonalnego niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę na korzyść pracownika do pełnego dnia. Podobnie do pełnego miesiąca zaokrągla się niepełny miesiąc pracy przy ustalaniu urlopu proporcjonalnego (art. 155
2a
§ 2 k.p.).
Czytaj też artykuły:
Zobacz więcej w serwisie:
»
»
»
»
»
»
