Tak wynika z nowelizacji ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2010 r. nr 257, poz. 1725, dalej ustawa o promocji zatrudnienia).
Zmieniony akt prawny obowiązuje od 1 lutego 2011 r. i wprowadza modyfikacje w:
- zakresie dotyczącym legalności zatrudnienia, zwłaszcza cudzoziemców,
- zasadach prowadzenia agencji zatrudnienia oraz
- ustawie z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (DzU nr 89, poz. 589 ze zm.).
Jeśli chodzi o agencje zatrudnienia, to wyróżniamy pięć ich rodzajów:
- pośrednictwa pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
- pośrednictwa do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych,
- doradztwa personalnego (one świadczą odpłatne usługi na rzecz pracodawców),
- poradnictwa zawodowego (udzielają kandydatom do pracy pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia, informacji niezbędnych do podejmowania zawodowych decyzji oraz pracodawcom pomocy w doborze kandydatów do pracy),
- pracy tymczasowej (kierują własnych pracowników do pracodawcy użytkownika).
Kierujący na praktyki absolwenckie nie muszą mieć certyfikatu potwierdzającego wpis do rejestru agencji zatrudnienia. Mają za to obowiązek zawarcia pisemnej umowy z osobą wysyłaną do pracy za granicę
Zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia wszystkie agencje zatrudnienia oferujące usługi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej muszą mieć wpis do rejestru agencji zatrudnienia potwierdzony certyfikatem przez marszałka województwa właściwego dla siedziby podmiotu.
Od tej zasady są jednak wyjątki.Dotyczą one:
- Ochotniczych Hufców Pracy,
- centrów integracji społecznej oraz klubów integracji społecznej, o których mowa w przepisach o zatrudnieniu socjalnym,
- wyspecjalizowanych organów wojskowych, o których mowa w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, wykonujących te usługi dla żołnierzy zawodowych zwalnianych i zwolnionych z zawodowej służby wojskowej,
- przedsiębiorców zagranicznych mających uprawnienia i prowadzących zgodnie z prawem działalność w zakresie pośrednictwa pracy, doradztwa personalnego, poradnictwa zawodowego lub pracy tymczasowej na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody świadczenia usług na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi i zamierzających świadczyć te same usługi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – korzystających ze swobody świadczenia usług, o której mowa w art. 49 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.
Jednak przedsiębiorca zagraniczny przed rozpoczęciem działalności na terytorium Polski ma obowiązek złożyć marszałkowi województwa właściwemu dla miejsca świadczenia usług zawiadomienie, zawierające nazwę państwa pochodzenia przedsiębiorcy, oznaczenie przedsiębiorcy oraz jego siedzibę, a także przybliżone miejsce i termin wykonywania usług oraz rodzaj świadczonych w Polsce usług. Tak stanowi art. 19i ustawy o promocji zatrudnienia.
Z kolei w zakresie wykonywanej działalności wpisu do rejestru nie potrzebują podmioty związane z:
- kierowaniem za granicę do pracodawców zagranicznych własnych pracowników, jeżeli wynika to z umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
- kierowaniem za granicę do zatrudnienia polegającego na czasowym przyjęciu do rodziny w zamian za określone świadczenia w celu doskonalenia umiejętności językowych lub zawodowych na okres do dwóch lat;
- kierowaniem osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych przez organy określone w przepisach o systemie oświaty, kierujące nauczycieli do pracy za granicą w środowiskach polonijnych;
- gromadzeniem w postaci dokumentu elektronicznego i udostępnianiem informacji o wolnych i poszukiwanych miejscach pracy za pośrednictwem systemów teleinformatycznych;
- pomocą instytucji szkoleniowych udzielaną nieodpłatnie uczestnikom lub absolwentom szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych, polegającą na informowaniu o sytuacji na rynku pracy i zapotrzebowaniu na kwalifikacje.
Od 1 lutego w katalogu tych zwolnień jest działalność dotycząca organizowania praktycznej nauki zawodu oraz działalność związana z kierowaniem osób do podmiotów w celu nabywania umiejętności praktycznych, w szczególności na praktyki absolwenckie, praktyki lub staże zawodowe niebędące zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową.
To ostatnie wyłączenie ma związek z ustawą z 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (DzU nr 127, poz. 1052).
Przypominam, że mogą je odbywać osoby, które ukończyły co najmniej gimnazjum, a w dniu rozpoczęcia praktyki nie przekroczyły 30 roku życia. Jeśli chodzi natomiast o pierwsze wyłączenie, to ma ono związek z praktyczną nauką uczniów i młodocianych, o której mówi rozporządzenie ministra edukacji narodowej z 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (DzU nr 244, poz. 1626).
Wynika z niego, że praktyczna nauka zawodu jest organizowana w formie zajęć praktycznych i praktyk zawodowych.
Z osobą kierowaną do pracy za granicę agencja zatrudnienia musi zawrzeć pisemną umowę. Tak wynika z art. 85 ustawy o promocji zatrudnienia.
W angażu tym trzeba podać informacje o:
- zagranicznym pracodawcy,
- okresie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
- rodzaju oraz warunkach pracy i wynagradzania, a także przysługujących osobie kierowanej do pracy świadczeniach socjalnych,
- warunkach ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych,
- obowiązkach i uprawnieniach osoby kierowanej do pracy oraz agencji pośrednictwa pracy,
- zakresie odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między agencją pośrednictwa pracy a osobą kierowaną do pracy, w tym o stronie pokrywającej koszty dojazdu i powrotu tej osoby w przypadku niewywiązania się pracodawcy zagranicznego z warunków umowy oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń,
- kwotach należnych agencji pośrednictwa pracy z tytułu kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą faktycznie poniesionych na: dojazd i powrót osoby skierowanej, wydawanie wizy, badania lekarskie i tłumaczenie dokumentów,
- trybie i warunkach dopuszczania cudzoziemców do rynku pracy w państwie wykonywania pracy,
- innych zobowiązaniach stron.
Takie są ogólne zasady. Od 1 lutego dotyczą one także podmiotów kierujących na praktyki absolwenckie, praktyki lub staże zawodowe, niebędące zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową.
Nowelizacja zmodyfikowała także katalog przypadków wykluczających wpis agencji zatrudnienia do rejestru i powodujących jej wykreślenie z tego rejestru.
W pierwszym przypadku chodzi o sytuację, gdy agencja została założona i jest prowadzona przez osobę fizyczną, która w okresie trzech lat poprzedzających złożenie wniosku o wpis dopuściła się naruszeń przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, czego skutkiem było wykreślenie z rejestru.
Z kolei w drugim, od 1 lutego br., automatycznego wykreślenia nie powodują zaległości podatkowe i składkowe na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Jeżeli zostaną stwierdzone, to wykreślenie z rejestru nastąpi dopiero, gdy agencja nie usunie nieprawidłowości w wyznaczonym terminie.
Wykreślenie z rejestru następuje także na skutek nieprowadzenia działalności przez dłuższy czas. Przed nowelizacją był to rok, a od 1 lutego dwa kolejne lata. Nowelizacja odniosła się także do sytuacji, gdy agencja zatrudnienia zawiesiła swoją działalność zgodnie z ustawą z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2010 r. nr 220, poz. 1447 ze zm.).
Teraz o tym fakcie, jak również o wznowieniu działalności musi powiadomić organ prowadzący rejestr agencji zatrudnienia, tj. marszałka województwa.
Jak wspomniałam, w umowie między pośrednikiem a kandydatem do pracy, stażu lub praktyki określa się pobierane przez tego pośrednika opłaty.
Agencje zatrudnienia i podmioty kierujące na praktyki absolwenckie, praktyki lub staże zawodowe, niebędące zatrudnieniem lub inną pracą zarobkową, mogą pobierać opłaty tylko z tytułu faktycznie poniesionych kosztów:
- dojazdu i powrotu osoby skierowanej,
- wydawania wizy,
- badań lekarskich i tłumaczenia dokumentów.
Ten katalog jest zamknięty. Nie ma podstaw prawnych, by pobierały od kandydatów np. kaucje, przedpłaty czy opłaty za wyszukanie pracodawcy zagranicznego, a także zwrot kosztów tzw. manipulacyjnych z tytułu wyjazdów, korespondencji, reklamy i ogłoszeń prasowych.
Pobieranie od osoby, dla której agencja poszukuje zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub której udziela pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia, dodatkowych opłaty niż wskazane w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy podlega karze grzywny nie niższej niż 3 tys. zł.
Takiej samej karze podlega pobieranie nieprzewidzianych w ustawie kwot od osoby kierowanej w celu nabywania umiejętności praktycznych (praktyki absolwenckie, praktyki lub staż zawodowy).
Za co grozi kara
Inspekcja pracy sprawdzi, jakie opłaty pobiera agencja zatrudnienia, a za te nienależne skieruje wniosek o ukaranie do sądu.
Znowelizowana ustawa o promocji zatrudnienia wprowadza też zmiany w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy. Sprowadzają się one przede wszystkim do tego, że inspekcja skontroluje nowe podmioty w zakresie nowych wykroczeń.
Inspektor pracy prze
ś
le wniosek o ukaranie do s
ą
du, gdy podmioty zajmuj
ą
ce si
ę
kierowaniem osób na praktyki lub sta
ż
e nieb
ę
d
ą
ce zatrudnieniem lub inn
ą
prac
ą
zarobkow
ą
(np. praktyki absolwenckie):
- będą pobierać od kandydatów niedozwolone opłaty za swoje usługi lub
- nie zawrą pisemnej umowy z osobą kierowaną na staż czy praktykę za granicę do podmiotu zagranicznego.
Za pierwsze z tych wykroczeń grozi co najmniej 3 tys. zł grzywny, a za drugie 4 tys. zł (kary nakłada sąd na podstawie wniosku o ukaranie złożonego przez inspektora pracy).
To nie wszystko. Od 1 lutego obowiązuje zmieniona wersja art. 13 ustawy o PIP, który zawiera katalog kontrolowanych przez PIP podmiotów. Wraz z tą zmianą nie ma już wątpliwości co do kontrolowania agencji zatrudnienia, które nie mają statusu pracodawcy ani przedsiębiorcy.
W szczególności chodzi tu o stowarzyszenia, fundacje oraz inne podobne organizacje, niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu prawa i niezatrudniające ani jednego pracownika. To nie wszystko.
Zniknęły także kontrowersje dotyczące kontroli agencji będących wprawdzie przedsiębiorcami (jednoosobowa działalność gospodarcza, spółka itp.), ale niepowierzających pracy osobom fizycznym, np. gdy agencję prowadzi sam właściciel.
W przypadku obcokrajowców delegowanych do Polski w ramach tzw. oddelegowania wewnątrzkorporacyjnego oraz w celu realizacji usługi eksportowej należy wskazać podmiot, do którego cudzoziemiec jest delegowany
Nowelizacja ustawy o promocji zatrudnienia wprowadziła także zmiany związane z legalnością zatrudnienia cudzoziemców.
Przypominam, że tych spoza UE i EOG co do zasady zatrudniamy w Polsce na podstawie zezwolenia na pracę albo na podstawie oświadczenia z prawem do pracy, o ile w tym ostatnim przypadku praca obcokrajowca nie będzie trwała dłużej niż sześć miesięcy w ciągu 12 kolejnych (z tej uproszczonej procedury mogą skorzystać obywatele Ukrainy, Białorusi, Rosji, Mołdowy i Gruzji).
Jeśli chodzi o zezwolenie na pracę, to procedura związana ze zdobyciem tego dokumentu dzieli się na trzy etapy:
etap 1
– składamy wniosek o zezwolenie na pracę,
etap 2
– cudzoziemiec legalizuje pobyt,
etap 3
– zawieramy z cudzoziemcem umowę o pracę lub cywilną.
Takie są ogólne zasady. Art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o promocji zatrudnienia zawiera katalog podmiotów, które choć są spoza UE i EOG, to wskazanej wyżej procedury przechodzić nie muszą, bo ustawodawca zwalnia ich z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę. Dotyczy m.in. obcokrajowców:
- posiadających w Polsce status uchodźcy, zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE, zgodę na pobyt tolerowany czy korzystających z ochrony uzupełniającej albo czasowej,
- małżonków obywatela polskiego lub cudzoziemca mających zezwolenie na zamieszkanie u nas na czas oznaczony, udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego,
- dysponujących Kartą Polaka.
A od 1 lutego także obcokrajowców, którzy są ofiarami handlu ludźmi w rozumieniu decyzji ramowej Rady z 19 lipca 2002 r. w sprawie zwalczania handlu ludźmi, którzy uzyskali z tego tytułu zezwolenie na zamieszkanie w Polsce na czas oznaczony oraz podjęli współpracę z organami ścigania, zrywając kontakty ze swoimi prześladowcami.
Przypominam, że osoby mogące pracować w Polsce bez zezwolenia wskazuje także rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 30 sierpnia 2006 r. w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (DzU nr 156, poz. 1116 ze zm.).
Wymienia ono m.in.
- obywateli Ukrainy, Białorusi, Rosji, Mołdowy i Gruzji, jeśli dostaną oświadczenie o zamiarze powierzenia pracy, pracujących u nas przez sześć miesięcy w ciągu 12 kolejnych,
- nauczycieli języków obcych wykonujących pracę w przedszkolach, szkołach, placówkach oświaty, OHP albo w ramach umów i porozumień międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną,
- sportowców świadczących okazjonalną pracę dla podmiotu mającego siedzibę w Polsce, polegającą na reprezentowaniu tego podmiotu w trakcie zawodów sportowych,
- stałych korespondentów zagranicznych środków masowego przekazu, którzy dostali od ministra właściwego do spraw zagranicznych akredytację wydaną na wniosek redaktora naczelnego zagranicznej redakcji lub agencji, gdzie korespondent pracuje,
- wykonujących indywidualnie lub w zespołach trwające do 30 dni w roku kalendarzowym usługi artystyczne, które obejmują działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy lub mimów,
- prowadzących szkolenia, biorących udział w stażach zawodowych, pełniących funkcje doradcze, nadzorcze lub wymagające szczególnych kwalifikacji i umiejętności w programach pomocowych, programach realizowanych w ramach działań UE, a także opartych na pożyczkach zaciągniętych przez rząd RP,
- absolwentów polskich szkół ponadgimnazjalnych lub stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach, w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk lub instytutach naukowo-badawczych działających na podstawie przepisów o jednostkach badawczo-rozwojowych.
Dotychczas zezwolenie na pracę było wymagane, gdy cudzoziemiec wykonywał pracę u pracodawcy zagranicznego i był delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego, jego podmiotu zależnego lub podmiotu powiązanego długoterminową umową o współpracy z pracodawcą zagranicznym.
Od 1 lutego ustawodawca precyzuje, że chodzi o delegowanie do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego, w rozumieniu ustawy o PIT, z pracodawcą zagranicznym. Z podmiotem powiązanym mamy do czynienia, gdy:
- podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
- osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
- te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
Zezwolenie na pracę wydaje się na konkretne stanowisko i dla konkretnego pracodawcy, a od 1 lutego 2011 r. w zezwoleniach na pracę wydawanych obcokrajowcom delegowanym do Polski przez pracodawcę zagranicznego w ramach tzw. oddelegowania wewnątrzkorporacyjnego oraz w celu realizacji usługi eksportowej, oprócz wskazania tego pracodawcy, wojewoda powinien określić także podmiot (np. polską firmę), do którego cudzoziemiec został oddelegowany.
Natomiast jeśli zezwolenie dotyczy pracy obcokrajowca w charakterze pracownika tymczasowego, w treści tego dokumentu, oprócz agencji zatrudnienia, zostanie też podany pracodawca użytkownik, na rzecz którego cudzoziemiec ma faktycznie świadczyć pracę.
Poinformuj o krótszej dniówce
Nowelizacja ustawy o promocji zatrudnienia doprecyzowała jeszcze jedną kwestię związaną z ustawą z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (DzU nr 125, poz. 1035 ze zm., tzw. pakiet antykryzysowy).
Pozwala obniżyć pracownikom wymiar czasu pracy i proporcjonalnie do tego wynagrodzenie, na nie dłużej niż pół roku, pod warunkiem że zatrudniony zachowa przynajmniej pół etatu.
Zmniejszenie etatu może też objąć zatrudnionego na umowę o pracę cudzoziemca. Wtedy jednak, od 1 lutego, pracodawca powierzający mu pracę musi niezwłocznie powiadomić o tych zmianach na piśmie wojewodę.
Jest to niezbędny warunek zachowania ważności zezwolenia na pracę, podobnie jak informacja dotycząca:
- powierzenia obcokrajowcowi wykonywania pracy o innym charakterze lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę na okresy łącznie nieprzekraczające 30 dni w roku kalendarzowym,
- zmiany siedziby lub miejsca zamieszkania, nazwy lub formy prawnej działania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy przez cudzoziemca, a także przejęcia pracodawcy lub jego części przez innego pracodawcę,
- przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, oraz o tym że:
- cudzoziemiec w uzgodnieniu z podmiotem powierzającym mu wykonywanie pracy na terytorium RP nie podjął wykonywania pracy w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia,
- cudzoziemiec w uzgodnieniu z podmiotem powierzającym mu wykonywanie pracy przerwał wykonywanie pracy na okres przekraczający trzy miesiące.
Dotychczas na poszukiwanie pracowników za pośrednictwem urzędu pracy nie mógł liczyć pracodawca, który w ciągu roku przed zgłoszeniem oferty został skazany prawomocnym wyrokiem za naruszenie prawa pracy albo był objęty postępowaniem w tej sprawie.
Teraz powiatowy urząd pracy może nie przyjąć oferty pracy, w szczególności jeżeli pracodawca w okresie 365 dni przed dniem zgłoszenia oferty pracy został ukarany lub skazany prawomocnym wyrokiem za naruszenie przepisów prawa pracy albo jest objęty postępowaniem dotyczącym naruszenia przepisów prawa pracy.
Sam zatem zadecyduje, co z takim pracodawcą zrobić.
Nadal jednak nie może przyjąć oferty pracy, jeżeli pracodawca zawarł w niej wymagania, które naruszają zasadę równego traktowania w zatrudnieniu w rozumieniu przepisów prawa pracy i mogą dyskryminować kandydatów do pracy, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie lub orientację seksualną.
Tak stanowi art. 36 ust. 5e – f ustawy o promocji zatrudnienia.
Przedsiębiorca zatrudniający skierowanych z urzędu pracy bezrobotnych ma prawo do refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy tej osoby w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż sześciokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia.
Od 1 lutego z tego przywileju może skorzystać osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, posiadająca gospodarstwo rolne lub prowadząca specjalny dział produkcji rolnej zatrudniająca w okresie sześciu miesięcy, w każdym miesiącu, co najmniej jednego pracownika w pełnym wymiarze czasu pracy.
Z dotychczasowej refundacji mogą korzystać od 1 lutego niepubliczne przedszkola i szkoły, o których mówi ustawa z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (kod z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.).
Pisaliśmy jakiś czas temu, że urząd pracy nie wspomoże finansowo przedsiębiorcy, który czasowo zaprzestał prowadzenia firmy. Nie wypłaci mu zasiłku dla bezrobotnych i nie opłaci ubezpieczenia zdrowotnego.
Powód? Brak przesłanek, by zostać bezrobotnym, bo do niedawna taki status przysługiwał osobie, która m.in. nie jest zatrudniona albo nie ma wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.
Tymczasem zawieszający firmę nie likwiduje jej. Nie opłaca jedynie przez pewien czas podatków i składek na ubezpieczenie społeczne, a zdrowotne tylko fakultatywnie.
Przed 1 lutego rozwiązanie było tylko jedno: wyrejestrować działalność gospodarczą. Dziś nie trzeba już tego robić, bo ustawa o promocji zatrudnienia zmieniła definicję bezrobotnego, dodając, że osoba z zawieszoną działalnością gospodarczą też może się zarejestrować jako bezrobotna, dzięki czemu zachowa prawo do takich przywilejów, jak zasiłek dla bezrobotnych czy składka na ubezpieczenie zdrowotne.
Wyjątek dotyczy dotacji na założenie własnego biznesu. Do niej, mimo rejestracji w urzędzie pracy, prawa nie ma. Z kolei w przypadku zasiłku warunkiem jego otrzymania jest opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy od podstawy nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę (dziś 1386 zł, a w 2010 r. 1317 zł).
Czytaj też artykuł Inspektorzy pracy skontrolują nowe wykroczenia
Czytaj więcej o:
