Pracownikowi, który został niesłusznie zwolniony z pracy i wygrał sprawę przed sądem o przywrócenie, a następnie podjął pracę w wyniku wyroku, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy (art. 47 k.p.). Ma ono w istocie charakter odszkodowania, ale jest ograniczone (limitowane). Zasadniczo należy się do wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia. Jednak pracownicy szczególnie chronieni mają prawo do wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez zajęcia. Gdy umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem w wieku przedemerytalnym, o którym mowa w art. 39 k.p., albo z pracownicą w okresie ciąży, wynagrodzenie przysługuje im za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to także rozwiązania umowy z pracownikiem ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego. Zasadę tę stosuje się też do działaczy związkowych, o których mowa w art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o związkach zawodowych (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 167).