Analizując prawo do wolnych wyborów do ciała ustawodawczego i organizację wyborów za granicą, Trybunał ten zauważył, że co do wyboru systemu wyborczego układające się państwa dysponują szerokim marginesem uznania w tej mierze. Artykuł 3 protokołu nr 1 do konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonego w Paryżu 20 marca 1952 r. oraz sporządzonego w Strasburgu 16 września 1963 r. (DzU z 1995 r., nr 36, poz. 175 z późn. zm.), nie posuwa się dalej niż nakazanie „wolnych” wyborów przeprowadzanych „w rozsądnych odstępach czasu”, „opartych na tajnym głosowaniu” oraz „w warunkach zapewniających swobodę wyrażania opinii ludności”.