Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność została spowodowana gruźlicą – nie dłużej niż przez 270 dni. Tak wynika z art. 8 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU nr 31, poz. 267 ze zm.). Do jednego okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy. Do niego należy też wliczać okresy niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy z tego samego powodu nie przekraczała 60 dni.

Gdy w niezdolności do pracy była jakakolwiek przerwa, a pracownik po niej zachorował na inną chorobę niż przed przerwą lub pauza w zachorowaniu na tę samą chorobę wynosi ponad 60 dni, okresu wypłaty zasiłku przed przerwą i po niej nie wlicza się do jednego okresu zasiłkowego. Ponieważ pracownik wyczerpał okres zasiłkowy, a następnie pobierał świadczenie rehabilitacyjne z innych przyczyn niż obecna niezdolność do pracy, to od 1 września 2008 r. powinien otrzymać najpierw wynagrodzenie za czas choroby przez 33 dni, a następnie zasiłek chorobowy.

Zgodnie z art. 43 ustawy chorobowej podstawy wymiaru zasiłku przysługującego u tego samego pracodawcy nie ustala się na nowo, jeżeli w pobieraniu zasiłków a także świadczenia rehabilitacyjnego nie było przerwy albo była ona krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe. Ponieważ pracownik 18 sierpnia 2008 r. przestał pobierać świadczenie rehabilitacyjne, a ponownie zachorował 1 września i nie było trzech miesięcy kalendarzowych przerwy, to podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas jego niedyspozycji powinna stanowić podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego. Jeżeli podstawa wymiaru poprzednio pobieranego świadczenia rehabilitacyjnego była waloryzowana, podstawę wynagrodzenia chorobowego stanowi kwota przyjęta jako podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego po waloryzacji.

Autorka jest radcą prawnym w Departamencie Ubezpieczeń Społecznych w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej