Przeliczamy podstawę świadczenia rehabilitacyjnego należnego w trakcie zatrudnienia

- Pracownica pyta mnie o zasady wypłaty zasiłku chorobowego po rozwiązaniu umowy o pracę. Wypłacał go ZUS, a jego podstawę stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie (w czwartym kwartale 2006 r. było to 2662,15 zł). Po wyczerpaniu 182 dni wypłacano jej świadczenie rehabilitacyjne bez waloryzowania, chociaż wskaźnik w drugim kwartale 2007 r. wynosił 109,7 proc. (MP nr 14, poz. 145). Czy zgodnie z art. 19 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przysługuje waloryzacja świadczenia, którego podstawę stanowiła kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia? Na podstawie art. 46 tej ustawy ZUS twierdzi, że podstawa wymiaru zasiłku chorobowego świadczenia rehabilitacyjnego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być wyższa niż 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia. Czy art. 19 nie ma tu zastosowania? - pyta czytelnik DOBREJ FIRMY.

Zasadę waloryzacji podstawy wymiaru zasiłku chorobowego, przyjętego do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego, określa art. 19 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm., dalej ustawa). Stosuje się go tylko w takich wypadkach, w których podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego stanowi podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, poprzedzającego to świadczenie. Waloryzuje się więc podstawę wymiaru wtedy, gdy świadczenie rehabilitacyjne wypłaca się w czasie trwania stosunku pracy bez względu na to, czy jego płatnikiem jest pracodawca, czy ZUS.

Jeżeli natomiast stosunek pracy rozwiązał się i świadczenie rehabilitacyjne wypłaca ZUS, stosuje się art. 46 ustawy. Zgodnie z nim podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, nie może być wyższa niż kwota wynosząca 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia ustalanego dla celów emerytalnych. Ustala się ją miesięcznie na okres trzech miesięcy, poczynając od trzeciego miesiąca kalendarzowego każdego kwartału i nie pomniejsza o 18,71 proc.

Taką samą zasadę stosuje się przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego przez ZUS po ustaniu stosunku pracy.

Pracownik otrzymał świadczenie rehabilitacyjne od 1 kwietnia 2007 r. Podstawę wymiaru tego świadczenia stanowiła kwota 4388 zł, obliczona przez pomnożenie 4000 zł, stanowiących podstawę wymiaru zasiłku chorobowego pobieranego ostatnio przez pracownika, przez wskaźnik waloryzacji 109,7 proc., obowiązujący w drugim kwartale. 9 lipca 2007 r. pracownika zwolniono bez wypowiedzenia w trybie art. 53 k.p. (w związku z wyczerpaniem okresu zasiłkowego oraz ponadtrzymiesięcznego okresu wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego). Od 10 lipca 2007 r. wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego podjął ZUS, ustalając jego podstawę od kwoty 2709,14 zł, czyli przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pierwszy kwartał 2007 r. ogłoszonego dla celów emerytalnych i obowiązującego od 1 czerwca do 31 sierpnia 2007 r.

ZUS przejął od 16 kwietnia 2007 r. wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego dla pracownicy zwolnionej z pracy na podstawie art. 53 k.p. Podstawę wymiaru tego świadczenia ustalił na 2662,51 zł (100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za czwarty kwartał 2006 r., ustalonego dla celów emerytalnych i obowiązującego od 1 marca do 31 maja 2007 r.). Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje pracownicy do końca sierpnia 2007 r. 1 czerwca 2007 r. ZUS ustalił podstawę wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego wypłacanego tej pracownicy na 2709,14 zł (100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pierwszy kwartał 2007 r., ustalonego dla celów emerytalnych i obowiązującego od 1 czerwca do 31 sierpnia 2007 r.).