Zgodnie z zasadą optymalizacji, każde postępowanie upadłościowe należy prowadzić tak, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone w jak najwyższym stopniu. Poza pewnymi wyjątkami, to właśnie zaspokojenie wierzycieli, powinno wysuwać się na pierwszy plan, jako główny cel prowadzenia upadłości wobec niewypłacalnego dłużnika. Nie są to jednak wytyczne absolutne, bowiem w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) upadłość ma zmierzać w kierunku umorzenia zobowiązań niewykonanych w postępowaniu upadłościowym, tj. oddłużenia borykającego się z problemami finansowymi konsumenta. Wskazać należy, że zaspokojenie w największym możliwym zakresie – w odniesieniu do przedsiębiorców – najczęściej będzie wiązało się z koniecznością sprzedaży majątku dłużnika przez syndyka. Może się jednak zdarzyć taka sytuacja, w której likwidacja przedsiębiorstwa dłużnika nie będzie się opłacać, a bardziej korzystne dla wierzycieli okaże się dalsze jego prowadzenie i czerpanie zysków z bieżącej działalności, przy sprzedaży tylko niektórych składników majątku.