Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: upzp), była wielokrotnie nowelizowana. Nie licząc najnowszych zmian, na mocy ustawy z 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw (dalej: nowelizacja), jej ostatnia większa nowelizacja miała miejsce w 2015 r. Tymczasem planowanie przestrzenne podlega sukcesywnym zmianom wynikającym nie tylko z rozwoju technologicznego, nabywania nowych doświadczeń, czy też bieżących potrzeb, wymagających dynamicznych i adekwatnych zmian w prawie.
Zwięzła forma, niewielka liczba ustaleń
Ustawodawca dostrzegając problemy, z którymi borykały się samorządy i uczestnicy procesu inwestycyjno-budowlanego, zdecydował się na wprowadzenie nowego instrumentu planistycznego o zasięgu całej gminy – planu ogólnego. Wielu ekspertów zadaje sobie pytanie: czy plany ogólne rzeczywiście spełnią pokładane w nich oczekiwania, czy wręcz przeciwnie, przyczynią się do pogłębienia kryzysu na rynku inwestycji mieszkaniowych. Jak zwykle praktyka stosowania omawianych regulacji będzie stanowiła o jakości nowego prawa.
Czytaj więcej
Senat poprawił nowelizację ustawy o planowaniu przestrzennym. Izba chce, by decyzje o warunkach z...
W uzasadnieniu projektu nowelizacji jej autorzy wyjaśniają, że wprowadzenie planu ogólnego gminy stanowi „odpowiedź na potrzeby zwiększenia władztwa planistycznego gminy w zakresie kreowanej polityki przestrzennej”. Plan ogólny ma bowiem zastąpić dotychczasowe studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Ustawodawca dostrzegł, że „jedną z najlepiej zidentyfikowanych wad dotychczasowego systemu jest niewystarczająca rola studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w szczególności w zakresie wpływu na wydawanie decyzji o warunkach zabudowy. Studium uznawane jest ponadto za dokument zbyt rozbudowany oraz cechujący się dużą niespójnością w zakresie przyjmowanego stopnia szczegółowości w formułowaniu ustaleń, przyjmowanej terminologii, układu tekstu, co stanowi istotną barierę na drodze do integracji informacji o ustaleniach tego dokumentu na poziomie kraju. Analiza studiów w kontekście możliwości inwestycyjnych wymaga indywidualnego podejścia do każdego dokumentu, przez co są to opracowania nieprzyjazne dla przeciętnego odbiorcy. W miejsce studium zaproponowano dokument o bardzo zwięzłej formie i niewielkiej liczbie ustaleń umożliwiającej ich standaryzację, a co za tym idzie – łatwe porównywanie treści tego aktu z analogicznymi, przyjętymi w innych gminach. Uzyskanie kompleksowej informacji o możliwościach zagospodarowania danej nieruchomości będzie nieporównywalnie łatwiejsze niż w studium”.
Studium, to nie akt prawa miejscowego
Trzeba przyznać, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które nie było aktem prawa miejscowego, lecz, jak się przyjęło określać, aktem kierownictwa wewnętrznego, wiązało gminę w zakresie przestrzegania jego ustaleń przy uchwalaniu planów miejscowych. Niemniej na obszarach nieobjętych planem miejscowym jego treść nie mogła być bezpośrednią podstawą ustalania treści decyzji o warunkach zabudowy.
Kolejną słabością studium był także brak obligatoryjnego powiązania ustaleń studium z prognozowaniem nakładów infrastrukturalnych niezbędnych dla realizacji jego ustaleń, co w konsekwencji prowadziło do braku zgodności w sferze realizacji inwestycji z polityką przestrzenną gminy. Zgodnie z przepisami przejściowymi wskazanymi w nowelizacji, studia zachowają moc do dnia wejścia w życie planu ogólnego gminy w danej gminie, jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2025 r.
Co w planie ogólnym?
Plan ogólny sporządza się obowiązkowo dla całego obszaru gminy, z wyłączeniem terenów zamkniętych innych niż ustalane przez ministra właściwego do spraw transportu, które są wyłączone z władztwa planistycznego gminy (art. 13a ust. 1).
Normatywna część planu ogólnego będzie dotyczyć najważniejszych ustaleń w zakresie strefowania obszaru gminy oraz nieprzekraczalnych warunków realizacji inwestycji w zakresie parametrów i wskaźników urbanistycznych określonych w gminnych standardach urbanistycznych.
W planie ogólnym będzie można wyznaczyć granice obszarów uzupełnienia zabudowy, czyli obszarów, na których dopuszczalne będzie wydawanie decyzji o warunkach zabudowy oraz obszarów zabudowy śródmiejskiej, dla których wprowadzane będą dodatkowe zasady dotyczące kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu. Fakultatywnie przyjmowanym elementem gminnym standardów urbanistycznych będą standardy dotyczące dostępności obiektów infrastruktury społecznej.
Wskazówka dla decyzji o warunkach zabudowy
Plan ogólny będzie stanowić schemat zagospodarowania przestrzeni, a jego ustalenia będą wiążące zarówno dla planów miejscowych, w tym zintegrowanego planu inwestycyjnego, jak i decyzji o warunkach zabudowy (w przeciwieństwie do studium). Warto zwrócić szczególną uwagę, że nie będzie on bezpośrednio wiązał przy wydawaniu rozstrzygnięć innych niż wymienione powyżej, w tym decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane; dalej: p.b.) i wniesienia sprzeciwu przez organ administracji architektoniczno-budowlanej (patrz art. 30 ust. 6 p.b.).
Plan ogólny, będący w takim samym stopniu wiążący dla ustaleń planów miejscowych, jak i decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, będzie jednocześnie wyznaczał obszary, na których wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest dopuszczalne. Dzięki temu rozwiązaniu gminy powinny posiadać większy wpływ na to, gdzie może rozwijać się zabudowa i jaki charakter będzie utrzymywać, co w konsekwencji miałoby przeciwdziałać niekontrolowanemu rozlewaniu się zabudowy.
Co należy brać pod uwagę ustalając plan?
Zgodnie z nowymi przepisami, ustalenia planu ogólnego należy określić uwzględniając uwarunkowania rozwoju przestrzennego gminy, w szczególności:
1) politykę przestrzenną gminy określoną w strategii rozwoju gminy lub strategii rozwoju ponadlokalnego;
2) ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa;
3) znajdujące się na obszarze gminy:
a) formy ochrony przyrody oraz ich otuliny,
b) obszary szczególnego zagrożenia powodzią, wały przeciwpowodziowe oraz pasy o szerokości 50 m od stopy wału,
c) obszary gruntów zmeliorowanych,
d) tereny zagrożone ruchami masowymi ziemi oraz tereny, na których występują te ruchy,
e) strefy ochronne ujęć wody,
f) obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych,
g) tereny górnicze i obszary górnicze wraz z filarami ochronnymi,
h) udokumentowane złoża kopalin, kompleksy podziemnego składowania dwutlenku węgla i podziemne bezzbiornikowe magazyny substancji,
i) obszary uzdrowisk oraz obszary ochrony uzdrowiskowej,
j) zabytki objęte formami ochrony, o których mowa w ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami lub ujęte w wojewódzkiej lub gminnej ewidencji zabytków oraz dobra kultury współczesnej,
k) obszary pomników zagłady i ich strefy ochronne,
l) tereny zamknięte i ich strefy ochronne,
m) obszary ograniczonego użytkowania,
n) obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji, rekultywacji lub remediacji,
o) obszary zdegradowane i obszary rewitalizacji,
p) obszary ciche w aglomeracji oraz obszary ciche poza aglomeracją,
q) grunty rolne stanowiące użytki rolne klas I–III oraz grunty leśne,
r) zakłady o zwiększonym i dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej,
s) obszary pasa nadbrzeżnego, w tym w szczególności pasa technicznego;
4) rozmieszczenie istniejących i planowanych obiektów infrastruktury społecznej, transportowej i technicznej wraz z obowiązującymi dla nich ograniczeniami w zagospodarowaniu;
5) rekomendacje i wnioski zawarte w audycie krajobrazowym oraz krajobrazy priorytetowe;
6) opracowanie ekofizjograficzne w zakresie wymagań, o których mowa w art. 72 ust. 1–3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;
7) zapotrzebowanie na nową zabudowę mieszkaniową w gminie.
Ustawodawca wskazał tym samym na konkretne obiekty i obszary związane ze szczególnymi zasadami ich zagospodarowania, formułowanymi przez właściwe do tego organy na mocy obowiązujących przepisów materialnych.
Strefy planistyczne
Na mocy nowelizacji dokonano również skategoryzowania stref planistycznych planu ogólnego, które będą fundamentem do formułowania ustaleń planu ogólnego o kluczowym znaczeniu z punktu widzenia koordynowania norm określanych w planach miejscowych i decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Dopuszcza się zatem wyznaczenie następujących stref:
1) strefa wielofunkcyjna z zabudową mieszkaniową wielorodzinną;
2) strefa wielofunkcyjna z zabudową mieszkaniową jednorodzinną;
3) strefa wielofunkcyjna z zabudową zagrodową;
4) strefa usługowa;
5) strefa handlu wielkopowierzchniowego;
6) strefa gospodarcza;
7) strefa produkcji rolniczej;
8) strefa infrastrukturalna;
9) strefa zieleni i rekreacji;
10) strefa cmentarzy;
11) strefa górnictwa;
12) strefa otwarta;
13) strefa komunikacyjna.
W materiałach legislacyjnych wyjaśniono, że „zgodnie z ideą miasta zwartego, planując miasto, powinno się kształtować struktury wielofunkcyjne, w których odległości od obiektów realizujących podstawowe potrzeby mieszkańców są jak najmniejsze. W ramach stref wielofunkcyjnych możliwe będzie kształtowanie pełnych jednostek sąsiedzkich. Tworząc kategorie stref określonych w art. 13c, brano pod uwagę liczne konflikty przestrzenne, które towarzyszą bliskiemu sąsiedztwu zabudowy związanej z rolnictwem z zabudową stricte mieszkaniową, oraz konflikty generowane przez zlokalizowanie dużych osiedli mieszkaniowych na nieruchomościach sąsiadujących z zabudową mieszkaniową jednorodzinną. Istotne znaczenie dla wydzielenia stref określonych w pkt 1–3 miała różna chłonność demograficzna tych rodzajów zabudowy. Rozróżnienie stref, w których będzie mogła być realizowana funkcja mieszkaniowa, pozwoli na dokładniejsze określenie potrzeb rozwojowych w zakresie nowych terenów potrzebnych pod zabudowę mieszkaniową”.
Usługi, produkcja rolnicza, strefy otwarte, komunikacja
Analizując cytowany powyżej art. 13c, należy zauważyć, że strefa usługowa została wydzielona przez ustawodawcę przede wszystkim dla realizacji dużych kompleksów monofunkcyjnych związanych z realizacją usług z wyłączeniem handlu wielkopowierzchniowego. Z wykazu wyodrębniono jako osobną strefę usługi związane właśnie z handlem wielkopowierzchniowym, ze względu na szczególny charakter zagospodarowania przestrzeni towarzyszącej tej funkcji i znaczący wpływ na układ komunikacyjny, czy otaczający krajobraz. Z kolei strefa produkcji rolniczej przewiduje lokalizację dużych obiektów wielkotowarowej produkcji rolniczej, bez możliwości lokalizacji budynków mieszkalnych zarówno w zabudowie zagrodowej jak i mieszkaniowej, co powinno ograniczyć negatywne wpływy budynków inwentarskich na najbliższe sąsiedztwo takich inwestycji. Obszary, które gminy będą chciały chronić przed ekspansją zabudowy, określane będą strefami otwartymi, w których znajdą się tereny lasów, tereny rolnictwa, tereny wód oraz tereny zieleni naturalnej.
Możliwości sytuowania obiektów budowlanych w praktyce będą w tej strefie bardzo ograniczone. Z kolei strefy komunikacyjne przewidziano dla dużych obiektów istniejącej infrastruktury komunikacyjnej lub tych, których lokalizacja została już ustalona poprzez wyznaczenie linii rozgraniczających teren inwestycji (ta strefa to m.in. lotniska, dworce i linie kolejowe, autostrady i drogi ekspresowe; drogi niższych klas oraz obiekty obsługujące transport w skali lokalnej powinno się włączać do innych stref, których obsłudze służą).
Zabudowa mieszkaniowa
Nowe tereny pod zabudowę mieszkaniową (wielofunkcyjną z zabudową mieszkaniową) będzie można wyznaczać tylko wtedy, gdy rezerwy terenów wyznaczonych w obowiązujących planach miejscowych oraz luki w zabudowie nie zapewnią zaspokojenia przewidywanych potrzeb w zakresie zabudowy mieszkaniowej.
Wspomniane w art. 13c ust. 2 upzp strefy zgodnie z art. 13d w pierwszej kolejności powinny być wyznaczane na obszarach, dla których w obowiązujących miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego określono przeznaczenie umożliwiające realizację funkcji mieszkaniowej oraz na obszarach uzupełnienia zabudowy. Chłonność rezerw mieszkaniowych oraz zapotrzebowanie na nową zabudowę mieszkaniową będzie obliczana na podstawie przepisów wykonawczych (odrębnego rozporządzenia).
Zgodnie z ogólną regułą wyznaczania stref planistycznych, będzie się brało pod uwagę potrzeby mieszkaniowe w danej gminie, będące pochodną m.in. zmian demograficznych i zmieniającego się standardu życia oraz możliwości racjonalnego zagęszczenia istniejącego zagospodarowania. Nowe tereny inwestycyjne będzie można wyznaczać tylko wtedy, gdy rezerwy terenów wyznaczonych w obowiązujących planach miejscowych oraz luki w zabudowie nie zapewnią zaspokojenia przewidywanych potrzeb w zakresie zabudowy mieszkaniowej.
W myśl art. 13d ust. 2 nowe tereny inwestycyjne będą musiały zapewnić możliwość zaspokojenia od 70 proc. do 130 proc. zidentyfikowanego zapotrzebowania na nową zabudowę. Z uzasadnienia nowelizacji wynika, że „pozostawienie gminom pola manewru wynoszącego 30 proc., w sposób spójny z dotychczasowymi regulacjami, wynika z konieczności przyjęcia uproszczeń metodycznych w obliczeniach zapotrzebowania na nową zabudowę, potrzeby pozostawienia określonej rezerwy terenowej, która umożliwi płynny obrót gruntów, a tym samym wpłynie regulująco na ceny nieruchomości, oraz z nieprzewidywalności procesów rozwojowych. Możliwość zmiany wyniku obliczeń zapotrzebowania o 30 proc. pozwoli na racjonalne kształtowanie zagospodarowania, jednocześnie zwiększając odporność ustaleń na wyjątkowe okoliczności, bez konieczności wprowadzania natychmiastowej zmiany dokumentu. Takie rozwiązanie pozwoli gminom lepiej poradzić sobie ze zjawiskami gwałtownie zmieniającymi dynamikę potrzeb mieszkaniowych. Przykładem takiego zjawiska jest trwający napływ uchodźców z Ukrainy uciekających przed działaniami wojennymi na terytorium tego kraju”.
Gminne standardy urbanistyczne…
W nowym art. 13e wprowadzono podstawę do ustalania w planie ogólnym gminnych standardów urbanistycznych, które będą się dzieliły na przyjmowany obligatoryjnie gminny katalog stref planistycznych i fakultatywne (nieobowiązkowe) standardy dostępności infrastruktury społecznej. W gminnym katalogu stref planistycznych każdą strefę opisywać będą wskaźniki i parametry urbanistyczne. Minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej dla każdej strefy zostanie wskazany w przepisach wykonawczych (na mocy rozporządzenia) wydanych dla planu ogólnego. Gminy będą miały możliwość zaostrzenia tych wartości w ramach gminnych standardów kształtowania zabudowy. W przypadku takich wskaźników jak wartość maksymalnej nadziemnej intensywności zabudowy, maksymalnej wysokości zabudowy oraz maksymalnego udziału powierzchni zabudowy, gminy będą określały je samodzielnie, w ramach katalogu stref planistycznych.
…i dostępności infrastruktury społecznej
Gminne standardy dostępności infrastruktury społecznej z kolei obejmują zasady zapewnienia dostępu do następujących obiektów infrastruktury społecznej:
1) szkoły podstawowej oraz
2) obszarów zieleni publicznej.
Dostrzegając, że „postępujące procesy suburbanizacji doprowadziły do dynamicznego rozrastania się podmiejskich osiedli mieszkaniowych, którym nie towarzyszy wystarczająco wysokie tempo wyposażania tych terenów w niezbędną infrastrukturę, zwłaszcza infrastrukturę społeczną”, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie przepisów dotyczących standardów dostępności infrastruktury społecznej, na wzór przepisów tzw. specustawy mieszkaniowej, w której uzależniono możliwość lokalizacji inwestycji mieszkaniowych od sąsiedztwa obiektów infrastruktury społecznej, mogących obsłużyć przyszłych mieszkańców.
W nowym art. 13f ust. 1 jako obiekty infrastruktury społecznej wskazano szkołę podstawową i obszar zieleni publicznej, czyli obiekty realizujące najbardziej powszechne codzienne potrzeby społeczne: edukację oraz wypoczynek i rekreację. Spełnienie standardu ustawodawca oparł o badanie drogi dojścia do tego obiektu od granicy działki ewidencyjnej, na której zlokalizowana ma być zabudowa mieszkaniowa, którą to mogą ogólnodostępne trasy dla pieszych. W praktyce oznacza to, że drogą dojścia do obiektu mogą być m.in. ścieżki w przestrzeniach publicznych na osiedlach mieszkaniowych, czy na terenach zieleni publicznej.
Należy zwrócić szczególną uwagę, że w przypadku gdy gmina wyznaczy gminne standardy, to tereny mieszkaniowe będą mogły być wyznaczane w planach miejscowych (w tym zintegrowanych planach inwestycyjnych) i w decyzjach o warunkach zabudowy tylko pod warunkiem spełnienia standardów dostępności infrastruktury społecznej. Oznacza to, że każda działka w ramach tego terenu będzie musiała spełniać kryterium dostępności infrastruktury społecznej, tak aby wyznaczenie całego terenu było możliwe. Do badania spełnienia standardów pod uwagę brane będą istniejące obiekty infrastruktury społecznej, a w przypadku planów miejscowych także obiekty przewidziane do zlokalizowania na podstawie tego lub innego planu miejscowego.
Oczywiście gminy mogą określić inne wartości odległości obiektów infrastruktury społecznej od terenów mieszkaniowych, a także inne wartości powierzchni terenów zielonych, od których liczone są standardy – zarówno w zakresie standardu bliższego jak i dalszego. Zaproponowane przez gminę nowe wartości powierzchni terenów zielonych, od których wyznaczane będą standardy, zgodnie z art. 13f ust. 8, nie mogą być jednak mniejsze niż 50 proc. od wartości określonych w art. 13f ust. 3 pkt 1 i 2. Z uwagi na mniej intensywne zagospodarowanie na wsiach dopuszczono możliwość ustanowienia części standardów tylko dla obszarów miast.
Wspólny przebieg granic
W przypadku gdy granica planu ogólnego, stref planistycznych, obszaru uzupełnienia zabudowy, obszaru zabudowy śródmiejskiej oraz obszarów, o których mowa w art. 13f ust. 7 pkt 4, ma wspólny przebieg z granicą obiektów przestrzennych w rozumieniu ustawy z 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (DzU z 2021 r. poz. 214):
- pochodzących z bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2 lub 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, lub
- pochodzących ze zbiorów danych przestrzennych zgłoszonych do ewidencji zbiorów oraz usług danych przestrzennych, o której mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej,
wyznacza się ją z wykorzystaniem geometrii tych obiektów przestrzennych. Celem takiej regulacji było zobowiązanie, aby podczas tworzenia aktów korzystać z powszechnie dostępnych zasobów danych przestrzennych.
Obowiązek sporządzenia uzasadnienia
Na mocy nowelizacji nałożono również w art. 13h ust. 1 obowiązek sporządzania uzasadnienia planu ogólnego w formie części tekstowej i graficznej. W części tekstowej uzasadnienia konieczne będzie wyjaśnienie przyczyn podjętych ustaleń planu ogólnego, w tym sposób uwzględnienia uwarunkowań wynikających z ekofizjografii i obejmować będzie m.in. zidentyfikowane w tymże opracowaniu walory krajobrazowe i potrzebę ich ochrony, co wynika z postanowień Konwencji Krajobrazowej.
Z kolei część graficzna uzasadnienia będzie zawierać graficzną prezentację danych przestrzennych utworzonych dla planu ogólnego, prezentowaną na tle obiektów przestrzennych stanowiących m.in. uwarunkowań uwzględnianych w kształtowaniu zagospodarowania przestrzennego. Z rysunku będzie wynikało w jaki sposób te uwarunkowania wpłynęły na sformułowanie ustaleń planu ogólnego. Część graficzną uzasadnienia może stanowić również prezentacja graficzna obiektów przestrzennych, przy czym, jeśli obiekty te pochodzą ze zbiorów zgłoszonych do ewidencji zbiorów, to należy wykorzystać ich geometrię. Z art. 13h ust. 5 wynika z kolei wymóg opracowania części graficznej uzasadnienia planu ogólnego w postaci elektronicznej, określając skalę, w jakiej może zostać opracowana, jako nie mniejszą niż 1:25000, pozostawiając pewien margines swobody w zależności od danego opracowania. W praktyce, rysunek stanowiący załącznik do uzasadnienia będzie jedynym materiałem graficznym prezentującym ustalenia planu ogólnego na tle uwarunkowań. Nie będzie miał wartości normatywnej, a jedynie poglądową i jako załącznik do uchwały (integralna część normatywna planu ogólnego) będzie informacją dla osób zainteresowanych o ustaleniach planu ogólnego zawartych w danych przestrzennych.
Plan ogólny a plan miejscowy
Plan ogólny i plan miejscowy są w hierarchii źródeł prawa aktami prawnymi tego samego rzędu, stąd też nie ma między nimi relacji, takiej jak między aktem, w którym znajduje się przepis upoważniający, a aktem wykonawczym. W praktyce oznacza to, że w przypadku gdy uchwalony zostanie plan miejscowy, to musi (zgodnie z art. 20 ust. 1 upzp) być on zgodny z planem ogólnym gminy. Z drugiej strony zgodnie z dodanym w art. 34 ust. 1a upzp, uchwalenie planu ogólnego nie powoduje utraty mocy przez obowiązujące plany miejscowe. Co więcej, żaden przepis nie nakazuje dostosowywać zapisów planu miejscowego do planu ogólnego, jednakże, jeżeli plan miejscowy będzie nowelizowany, wtedy należy zapewnić jego zgodność z planem ogólnym.
W przepisach art. 13i–13k upzp określona została procedura uchwalenia planu ogólnego, dla której przewidziano analogiczne zasady, jak w przypadku innych aktów planowania przestrzennego. Również zasady ponoszenia kosztów sporządzenia planu ogólnego są analogiczne do tych, które obowiązywały w przypadku studium.
OPINIA
Joanna Maj radca prawny w Pracowni Prawa Gospodarczego, Drogoń, Sośniak-Jagielińska; ekspert Komitetu ds. Nieruchomości KIG
Przed sporządzeniem projektu planu ogólnego rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia planu ogólnego. Może podjąć taką uchwałę z własnej inicjatywy, na wniosek organu wykonawczego gminy albo w wyniku zgłoszenia w ramach obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej. Nowelizacja określa szczegółową procedurą podjęcia planu ogólnego, podobną do przyjęcia studium. Wraz z projektem planu ogólnego sporządza się uzasadnienie składające się z części tekstowej i graficznej. Organ wykonawczy gminy przedstawia wojewodzie uchwałę o uchwaleniu planu ogólnego wraz z załącznikiem oraz dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi.
Plan ogólny będzie obowiązywał od dnia wejścia w życie określonego w uchwale, jednak nie wcześniej niż po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa.
