Spory o rozliczenie dzierżawy znaków towarowych trwają od lat. Podatnicy chcą płacić ryczałt (stawka wynosi 8,5 proc., a powyżej 100 tys. zł przychodu rocznie 12,5 proc.). Fiskus twierdzi, że właściwe jest rozliczenie według skali (12 proc. od dochodu, powyżej 120 tys. zł rocznie już 32 proc.).

Spójrzmy na jedną ze spraw, która dotarła do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spór zaczął się od wniosku o interpretację. Wystąpił o nią wspólnik spółki jawnej. Wydzierżawił jej znaki towarowe. Wskazuje, że zawarta ze spółką umowa spełnia warunki z Prawa własności przemysłowej i Kodeksu cywilnego. Za dzierżawę otrzymuje regularnie czynsz. Twierdzi, że jest to przychód wymieniony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Przepis ten mówi m.in. właśnie o umowach dzierżawy. Taka kwalifikacja pozwala wspólnikowi na opodatkowanie przychodu ryczałtem.

Fiskus miał jednak inne zdanie. Stwierdził, że kwoty uzyskane z odpłatnego udostępnienia praw do korzystania ze znaku towarowego zaliczane są do innego źródła przychodów niż dzierżawa czy najem. Są to przychody z praw majątkowych, o których mówi art. 10 ust. 1 pkt 7 oraz art. 18 ustawy o PIT. Niezależnie od rodzaju umowy, na podstawie której to udostępnienie nastąpiło, np. umowy dzierżawy. Nie ma więc możliwości opodatkowania ich ryczałtem. Powinny być rozliczane zgodnie z ustawą o PIT. Po odliczeniu ewentualnych kosztów dochód należy opodatkować według skali. Czyli 12 albo 32 proc. PIT. O stawce decyduje wysokość łącznego dochodu (sumowanego w zeznaniu rocznym z innymi, także rozliczanymi według skali).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił interpretację fiskusa. Porażkę skarbówki przypieczętował Naczelny Sąd Administracyjny. Przypomniał, że kodeks cywilny pozwala na dzierżawę praw majątkowych. „Przedmiotem dzierżawy mogą być poza rzeczami również prawa majątkowe i niemajątkowe, jeżeli ze względu na właściwości nadają się do używania i pobierania pożytków oraz można nimi rozporządzać w tym zakresie” – stwierdził NSA. I rozstrzygnął, że przychód z dzierżawy znaku towarowego należy zakwalifikować do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6, a nie pkt 7 ustawy o PIT, co umożliwia opodatkowanie go ryczałtem (wyrok z 13 lutego 2024 r., sygn. II FSK 796/22).