Zgodnie z art. 110 ust. 3 zd. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne (p.r.) „uczestnik postępowania” restrukturyzacyjnego „może głosować na zgromadzeniu wierzycieli również przez pełnomocnika”. To samo dotyczy dopuszczalności działania przez pełnomocnika w sprawie wyrażenia przez wierzyciela zgody na określone brzmienie propozycji układowych, która to zgoda wierzyciela towarzyszy aktowi głosowania nad układem (np. art. 158, art. 162 ust. 1 p.r.). Pełnomocnikiem może być również jeden z wierzycieli (art. 110 ust. 3 zd. 2 p.r.). Oznacza to, że ustawodawca nie dostrzega konfliktu interesów w pełnieniu funkcji pełnomocnika przez innego wierzyciela. Przepis art. 110 ust. 3 p.r. nie zawiera zatem kompleksowej regulacji precyzującej, kto może być pełnomocnikiem do głosowania nad układem, a kto nie. Pełnomocnikiem wierzyciela może być dowolna osoba mająca zdolność do czynności prawnych, gdyż pełnomocnictwo do głosowania nad układem podlega cywilnemu prawu materialnemu, a nie prawu procesowemu.