Podstawową ideą umowy leasingu z perspektywy przepisów podatkowych jest używanie przedmiotu leasingu przez korzystającego (leasingobiorcę). Przepisy te nie wymagają bezwzględnie, aby umowa leasingu zakończyła się tzw. wykupem przedmiotu leasingu. W praktyce leasingobiorcy bardzo często zainteresowani są docelowym nabyciem przedmiotu leasingu. W takich przypadkach zawierane umowy określają cenę, po jakiej leasingobiorca może dokonać wykupu. Cena ta bywa potocznie określana jako wartość rezydualna. Wśród wielu leasingobiorców panuje przekonanie, że cena ta może być kształtowana dowolnie z racji tego, iż przepisy podatkowe dopuszczają, aby była ona niższa niż wartość rynkowa przedmiotu leasingu na moment jego wykupu. Czy tak jest zawsze? Przepisy podatkowe wprowadzają w tym zakresie pewne warunki, uzależnione od rodzaju leasingu, przedmiotu leasingu oraz czasu trwania umowy leasingu.