To sedno najnowszego wyroku Sądu Najwyższego, pomocnego przy ustalaniu (aktualizacji) opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste.
Wynikła ona w procesie między spółką z o.o. a prezydentem Wrocławia (jako Skarbu Państwa) o ustalenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej przez tę spółkę.
Odwoływał się prezydent miasta, a skargę kasacyjną SN (Tomasz Szanciło, Marcin Łochowski i Beata Janiszewska) uwzględnił i wskazał, że określony w art. 154 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami katalog czynników, które powinny być brane pod uwagę przez biegłego przy szacowaniu wartości nieruchomości, jest otwarty. Wykładni przepisów ws. określenia tej wartości należy dokonywać tak, aby jak najpełniej uwzględnione zostało ustawowe założenie o transparentnej wycenie nieruchomości.
Czytaj więcej
Przedsiębiorcy będą mogli stać się właścicielami gruntów, na których stoją ich nieruchomości. Pojawił się projekt ustawy.
Z kolei § 28 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z 21 września 2004 r. ws. wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego nakazuje uwzględnić w aktualizacji opłat rocznych cel, na jaki nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste. Powyższy przepis nie uzasadnia jednak pominięcia w wycenie przeznaczenia danej nieruchomości w planie miejscowym – wskazał SN. A to oznacza, że należy wziąć pod uwagę związane z nim ograniczenia i walory nieruchomości: stan gruntu, w tym parametry techniczne i prawne; ramy gospodarczego wykorzystania działki, w tym konieczność jej zabudowy w określonym terminie. Kryterium celu ma być więc dynamiczne i nie może pomijać rzeczywistej sytuacji wycenianego gruntu, kształtowanej także miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Cel oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste powinien być określany także wtedy, gdy powstało z mocy prawa, np. decyzji uwłaszczeniowej, a cel nie został wskazany w tej decyzji. Również w takim przypadku dochodzi bowiem do oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami – wskazał Sąd Najwyższy.
SN uczynił też wskazówki do procedowania w takich sprawach, w szczególności sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego wyroku, polegającego – jak w tej sprawie – w dużej części na nawiązaniu do rozstrzygnięcia zapadłego w innej sprawie toczącej się między tymi samymi stronami. Dopuszczalne jest oparcie się przez sąd na stanowisku z orzeczenia wydanego w innej sprawie, jeśli je uzasadnia zbieżność istotnych elementów.
Sygnatura akt: II CSKP 588/22
