Jeśli szef zechce zmienić treść stosunku pracy (warunki dotyczące pracy lub wynagrodzenia), zasadniczo powinien zastosować wypowiedzenie zmieniające. W tym celu musi na piśmie zaproponować pracownikowi nowe warunki. Jeśli natomiast podwładny się na nie nie zgadza, to umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia.
Jeżeli pracownik przed upływem połowy okresu wypowiedzenia nie złoży oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków, uważa się, że wyraził zgodę na te warunki. Mówi o tym art. 42 § 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link].
Jednak wypowiedzenie dotychczasowych warunków pracy lub płacy nie jest zawsze wymagane, choć zmiana zachodzi. O czym mowa?
[b]Zobacz [link=http://grafik.rp.pl/grafika2/504189]WZÓR CZASOWEGO POWIERZENIA PRACOWNIKOWI INNEJ PRACY[/link][/b]
[srodtytul]Na trzy miesiące[/srodtytul]
Chodzi o powierzenie pracownikowi, w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, innej pracy niż określona w umowie o pracę. Jest to możliwe, tylko gdy zmiana nie powoduje obniżenia wynagrodzenia i odpowiada kwalifikacjom pracownika. Tak wynika z art. 42 § 4 k.p.
Jak rozumieć pojęcie „kwalifikacji”? Jako nie tylko przygotowanie zawodowe pracownika, czyli jego formalne wykształcenie, doświadczenia zawodowe i potrzebne umiejętności, ale także jego właściwości psychofizyczne, predyspozycje psychiczne oraz zdolności do wykonywania określonych czynności z punktu widzenia zdrowia fizycznego.
Potwierdza to [b]wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2000 r. ( I PKN 61/00)[/b]. Pracą odpowiednią do kwalifikacji pracownika jest praca, która kwalifikacji nie przekracza i przy której kwalifikacje znajdą choćby częściowe zastosowanie.
[b]Uwaga![/b] Czasowe powierzenie pracownikowi innej pracy nie może przekraczać trzech miesięcy w roku kalendarzowym. Przy czym dopuszczalne jest połączenie takiego przesunięcia w ostatnim kwartale roku i w pierwszym kwartale roku następnego – w takiej sytuacji już do końca roku nie będzie można powierzyć pracownikowi w tym trybie innego niż umówione stanowiska pracy.
Pracownik może odmówić przyjęcia powierzonej w tym trybie pracy, jeżeli nie będzie ona odpowiadała jego kwalifikacjom (np. kontrolerowi finansowemu zostanie powierzone parzenie kawy). Taka odmowa nie jest podstawą do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
[srodtytul]Niekoniecznie na piśmie [/srodtytul]
Czasowe powierzenie pracownikowi innej pracy, o którym tu mowa, nie wymaga dla swej ważności formy pisemnej i może zostać dokonane ustnie. Orzekał o tym Sąd Najwyższy w wyroku z 13 marca 1979 r. (I PRN 18/79). Jednak lepiej sporządzić je na piśmie dla uniknięcia niepotrzebnych wątpliwości oraz dla celów dowodowych.
[srodtytul]Inaczej przy chorobie[/srodtytul]
Art. 42 § 4 k.p. zezwala na powierzenie pracownikowi innej pracy bez dokonywania wypowiedzenia zmieniającego, gdy w „normalnych warunkach” konieczne jest wypowiedzenie warunków pracy i płacy. Przepis ten nie dotyczy zatem sytuacji, gdy zmiana zakresu obowiązków spowodowana jest złym stanem zdrowia pracownika.
Tak samo jak sytuacja, gdy pracownik utracił określone uprawnienia do wykonywania pracy. Czasowe powierzenie mienia jest bowiem dopuszczalne w razie uzasadnionych potrzeb pracodawcy, a nie pracownika.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1998 r. (I PKN 429/97) brak możliwości zatrudnienia pracownika na stanowisku sprzedawcy, wynikający z odmowy wyrażenia zgody na zawarcie z nim umowy o wspólnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie przez pozostałych pracowników zatrudnionych w miejscu powierzenia mienia, stanowi uzasadnioną potrzebę pracodawcy w rozumieniu art. 42 § 4 k.p.
W efekcie norma zawarta w art. 42 § 4 k.p., która uprawnia pracodawcę do przejściowego powierzenia pracownikowi innej pracy niż określona w umowie o pracę, ma charakter szczególny, co zakazuje jej rozszerzającej wykładni.
Żadne zatem potrzeby pracodawcy nie uzasadniają jednostronnego przejściowego powierzenia pracownikowi innej pracy niż umówiona na okres przekraczający trzy miesiące w roku kalendarzowym ani możliwości obniżenia pracownikowi wynagrodzenia w tym okresie, ani wreszcie powierzenia pracownikowi pracy nieodpowiadającej jego kwalifikacjom.
Tak też wynika z [b]wyroku Sądu Najwyższego z 8 maja 1997 r. (I PKN 131/97). [/b]
Sprawa o ustalenie bezprawności przeniesienia pracownika do innej pracy w trybie art. 42 § 4 k.p. ma charakter niemajątkowy. Jest to zgodne z [b]postanowieniem Sądu Najwyższego z 24 maja 2005 r. (I PZ 5/05).[/b]
[b]Zobacz [link=http://grafik.rp.pl/grafika2/504189]WZÓR CZASOWEGO POWIERZENIA PRACOWNIKOWI INNEJ PRACY[/link][/b]
