Tak uznała Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 11 marca 2013 r. (IPPB3/ 423-1034/12-2/EŻ).
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka świadczy w szczególności usługi z zakresu rozliczania i serwisowania automatów do gier rozlokowanych na terytorium całej Polski. Ze względu na rozległy obszar działalności konieczne jest udostępnianie pracownikom spółki samochodów. W związku z tym, spółka zamierza skorzystać z usług zewnętrznej firmy zajmującej się wynajmem samochodów osobowych. Wypożyczalnia w każdym miesiącu będzie wystawiała na rzecz spółki fakturę obejmującą czynsz najmu oraz odrębną refakturę z tytułu kosztów używania pojazdu, takich jak koszty paliwa, napraw oraz inne opłaty. Czynsz najmu będzie miał przy tym charakter stały, natomiast wysokość pozostałych kosztów będzie zależała od rzeczywistej eksploatacji danego pojazdu.
Spółka powzięła wątpliwość co do możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na najem samochodów osobowych do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego też zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie. We wniosku przedstawiła własne stanowisko, zgodnie z którym wydatki poniesione na czynsz najmu samochodów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości, natomiast pozostałe opłaty związane bezpośrednio z eksploatacją samochodów będą kosztami podatkowymi do limitu tzw. kilometrówki, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.
Izba uznała stanowisko spółki za nieprawidłowe, stwierdzając, że chociaż koszt czynszu będący wynagrodzeniem za prawo do korzystania z samochodu osobowego jest kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu, to obydwa rodzaje wydatków stanowią łącznie koszty jego „używania". W konsekwencji zarówno wydatki stanowiące czynsz najmu samochodów osobowych, jaki i wydatki związane bezpośrednio z eksploatacją pojazdów powinny zostać ujęte w ewidencji przebiegu pojazdu i mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych jedynie do wysokości tzw. kilometrówki.
Radosław Pawlak konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Komentuje Radosław Pawlak,
konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Co do zasady izba trafnie uznała, że wydatki, jakie spółka będzie ponosiła na zaplanowany najem oraz eksploatację samochodów osobowych, będą miały ścisły związek z uzyskiwanymi przez nią przychodami i w konsekwencji będą kosztem uzyskania przychodów.
Nie można jednak zgodzić się z izbą w zakresie, w jakim stwierdziła ona, że wydatki te mają charakter tożsamy, stanowiąc łącznie koszty „używania" pojazdów, a w konsekwencji, że zarówno do czynszu najmu, jak i do kosztów eksploatacyjnych zastosowanie znajdzie ograniczenie co do ich rozpoznawalności jako kosztów uzyskania przychodów, zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.
W przepisie tym ustawodawca wyraźnie wskazał, że limit tzw. kilometrówki znajduje zastosowanie wyłącznie do kosztów „używania" samochodów niestanowiących składników majątku podatnika. Należy natomiast wyraźnie odróżnić koszty używania samochodów od wydatków ponoszonych na czynsz najmu. Definicja pojęcia „używanie" wyraźnie wskazuje bowiem na element dynamizmu, aktywności.
Zgodnie natomiast z art. 659 § 1 kodeksu cywilnego poprzez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się jedynie oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się do opłacania czynszu w ustalonej przez strony formie. Czynsz najmu jest przy tym opłatą stałą, ponoszona bez względu na zakres faktycznego używania wynajętej rzeczy, także w sytuacji gdy rzecz w istocie w ogóle nie jest używana. Jest on bowiem jedynie wynagrodzeniem za oddanie rzeczy do używania. W konsekwencji nie sposób stwierdzić, że samo uprawnienie spółki do posiadania i użytkowania samochodu osobowego na podstawie umowy najmu oraz w związku z comiesięcznym opłacaniem czynszu najmu jest równoznaczne z jego rzeczywistym „używaniem".
Pogląd ten jest również potwierdzony przez brzmienie art. 16 ust. 5 ustawy o CIT, w którym ustawodawca wskazał zakres danych, jakie powinny znaleźć się w ewi- dencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem w ewidencji uwzględnia się w szczególności datę i cel wyjazdu, opis trasy, liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów czy stawki za jeden kilometr przebiegu. Wskazane dane są ściśle powiązane z faktyczną eksplo- atacją pojazdu, a nie jedynie z uprawnieniem do jego używania, wynikającym z cyklicznego opłacania czynszu najmu.
Należy zatem uznać, że koszty najmu samochodów osobowych są jedynie wynagrodzeniem za uprawnienie do ich używania w ramach prowadzonej przez spółkę działalności, jakie uzyska ona na podstawie umowy zawartej z wypożyczalnią. Wydatki te pozostają w oderwaniu od faktycznej eksploatacji pojazdów, zatem nie znajdzie do nich zastosowania limit kilometrówki, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT i w konsekwencji mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. chociażby wyroki NSA z 17 października 2012 r., II FSK 467/11 oraz z 16 marca 2012 r., II FSK 2030/10).
