• Jak należy obliczyć łączną kwotę podatku wykazywaną na fakturze VAT – jako sumę poszczególnych kwot podatku, czy jako iloczyn łącznej wartości netto towarów (usług) oraz właściwej stawki podatku?
– pyta czytelnik.
Zasady i tryb wystawiania faktur VAT zostały określone w rozporządzeniu ministra finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać m.in.:
• cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto),
• wartość towarów lub wykonanych usług bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
• sumę wartości sprzedaży netto towarów (usług), a także kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług).
Jak wynika z przywołanej regulacji, podanie wartości podatku dla poszczególnych sprzedaży (poszczególnych pozycji faktury) nie jest obowiązkowe.
Przykład
Jeśli faktura dotyczy np. sprzedaży towaru A w ilości 30 sztuk, którego cena jednostkowa wynosi 2 zł oraz towaru B w ilości 40 sztuk, którego cena jednostkowa jest równa 1 zł, opodatkowanych podstawową stawką VAT, poza wskazanymi cenami jednostkowymi oraz ilością towarów, faktura powinna zawierać informację o wartościach netto poszczególnych sprzedaży (odpowiednio 60 zł dla towaru A i 40 zł dla towaru B), łącznej wartości sprzedaży netto (100 zł) oraz łącznej kwocie podatku (23 zł). Podanie odrębnych wartości podatku dla sprzedaży poszczególnych towarów nie jest wymagane.
Jednocześnie, w myśl § 5 ust. 3 rozporządzenia, sprzedawca może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży poszczególnych towarów i usług wykazanych w tej fakturze. W takiej sytuacji, łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku. Warto podkreślić, że użycie w obu zdaniach sformułowania „może” wskazuje na to, że nie są to przepisy obligatoryjne, a wykazanie na fakturze kwot podatku dla poszczególnych sprzedaży nie oznacza automatycznie konieczności wskazania łącznej kwoty podatku jako sumy kwot jednostkowych.
W rezultacie, nawet jeśli faktura zawiera wyszczególnienie kwot podatku dotyczących wartości sprzedaży poszczególnych towarów (usług), podatnik w dalszym ciągu ma prawo wyboru metody ustalenia łącznej kwoty podatku. I to także, gdy każda z metod daje inny wynik
Przykład
Załóżmy, że faktura obejmuje sprzedaż towaru C o wartości 99,99 zł oraz towaru D o wartości 300,03 zł, które są opodatkowane 23-procentową stawką VAT. Wykazana na fakturze wartość podatku dla sprzedaży towaru C wynosi 23,00 zł, natomiast dla towaru D jest równa 69,01 zł.
Jako łączną wartość podatku sprzedawca może podać kwotę 92,00 zł, stanowiącą iloczyn łącznej sprzedaży netto (400,02 zł) oraz stawki podatku (23 proc.), pomimo, że tak ustalona wartość różni się od sumy poszczególnych kwot podatku (92,01 zł).
Istnienie tego rodzaju różnic jest dopuszczalne i nie stanowi błędu w treści faktury, co potwierdziła, m.in. Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 2 września 2011 r. (IBPP3/443-644/11/IK).
Autor jest doradcą podatkowym, właścicielem kancelarii doradztwa podatkowego TuboTax
