W myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 polski przedsiębiorca nabywający w kraju towary od kontrahenta nieposiadającego tu siedziby, stałego miejsca zamieszkania ani stałego miejsca prowadzenia działalności staje się podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia VAT od tej dostawy (na zasadzie odwrotnego obciążenia).
Konsekwencją tego jest konieczność zastosowania art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, dotyczącego momentu powstania obowiązku podatkowego, również do zaliczek wpłaconych przez polskiego podatnika na rzecz zagranicznego kontrahenta, a tym samym określenia powstania tego obowiązku z datą zapłaty części należności przez nabywcę towaru.
Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 sierpnia 2011 (ILPP4/443-339/11-4/EWW). Odniosła się ona do momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zaliczki wpłaconej przez polskiego przedsiębiorcę na poczet nabycia towarów wraz z montażem od podatnika z Niemiec, który nie posiada w Polsce siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, natomiast jest tu zarejestrowany dla celów VAT.
Powołując się na art. 19 ust. 20 w związku z ust. 11 ustawy o VAT, stwierdziła, że „w przypadku dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania zapłaty zaliczki. Nie jest to zatem moment otrzymania środków pieniężnych przez kontrahenta, tu: niemieckiego.
Reasumując, w sytuacji wpłacenia kontrahentowi, który nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju oraz jest zarejestrowany do polskiego podatku VAT (zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy), zaliczki na poczet wykonania na rzecz zainteresowanego dostawy towarów wraz z montażem, obowiązek rozliczenia podatku VAT, zgodnie z art. 17 ustawy, powstał po stronie zainteresowanego jako nabywcy. Obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności powstał w dniu dokonania zapłaty zaliczki przez spółkę”.
Masz pytanie napisz: pip@rp.pl
