Jak w takim przypadku postępować, wyjaśnia art. 22g ust. 11 ustawy o PIT. Zgodnie z nim w razie gdy składnik majątku jest współwłasnością podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku.
Zasada ta nie ma jednak zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków. Wtedy małżonek prowadzący działalność może naliczać odpisy od całości wartości początkowej ustalonej dla powierzchni zajętej na cele firmy, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.
Potwierdza to interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 8 sierpnia 2012 r. (IPTPB1/415-277/12-4/ASZ). Wynika z niej, że podatniczka jeżeli jednocześnie z małżonkiem wykorzystuje na potrzeby odrębnie prowadzonych działalności gospodarczych wspólny budynek, może go amortyzować w przypadającej na nią części.
Odpisy amortyzacyjne mogą być kosztem uzyskania przychodów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, jeżeli są dokonywane z uwzględnieniem art. 22a-22n ustawy o PIT.
Podobnie wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 czerwca 2012 r. (ILPB1/415-250/12-7/AG).
Czytamy w niej: „Wobec prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej na własny rachunek, korzystając z majątku stanowiącego w 1/3 własność wnioskodawczyni, a w 2/3 własność niepełnoletnich dzieci pozostających pod jej opieką, a więc wobec sprawowania zarządu nad majątkiem niepełnoletnich dzieci, wnioskodawczyni może dokonywać odpisów amortyzacyjnych tylko w stosunku 1/3 jej prawa we własności majątku – środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych”.
