Dyrektywa 2006/112 nie zawiera żadnych bezpośrednich regulacji wskazujących, jakie dowody musi przedstawić podatnik, aby uzyskać zwolnienie dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Ustalenie szczegółowych warunków dla korzystania ze zwolnienia leży w gestii państw UE, które wykonując kompetencje powierzone im przez prawo wspólnotowe, muszą przestrzegać zasady proporcjonalności, jak i ogólnych zasad rządzących VAT (zasada neutralności).

[srodtytul]Wymagane dowody [/srodtytul]

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami potwierdzającymi WDT są: dokumenty przewozowe, kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Dokumenty te łącznie muszą potwierdzać dostarczenie towarów do nabywcy w innym kraju UE.

Jeżeli dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów, dowodami mogą być również inne dokumenty wymienione przykładowo w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Podatnik jest zobligowany do zgromadzenia dowodów potwierdzających WDT przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Jeżeli nie zgromadzi dowodów przed złożeniem deklaracji, wykazuje tę dostawę w ewidencji jako dostawę na terytorium kraju (art. 42 ust. 12 ustawy o VAT). W sytuacji gdy podatnik otrzyma dowód w terminie późniejszym, jest on upoważniony do korekty złożonej deklaracji oraz informacji podsumowującej.

W praktyce jednak najczęściej podatnik ma problemy przy dostawie, gdzie jednym z dowodów potwierdzających WDT jest list przewozowy (CMR). Polski dostawca otrzymuje często CMR po złożeniu deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.

[srodtytul]Praktyka organów podatkowych... [/srodtytul]

Niestety naprzeciw trudnościom, jakie napotykają podatnicy, nie chciały wychodzić organy podatkowe, twierdząc, że dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT mają charakter obligatoryjny i są niezbędne do uzyskania prawa do zastosowania stawki 0 proc. VAT. Podkreślano, że tylko w przypadku posiadania wszystkich (trzech) dokumentów z katalogu podstawowego, które jednak nie potwierdzają jednoznacznie, że WDT miała miejsce, można się posiłkować dodatkowymi dokumentami.

[srodtytul]... daleka od interpretacji sądu [/srodtytul]

Odmiennej interpretacji przepisów ustawy o VAT dokonały sądy administracyjne. Na szczególną uwagę zasługuje [b]wyrok WSA w Warszawie z 27 września 2007 r. (III SA/Wa 1210/07), którego sposób interpretacji przepisów ustawy o VAT potwierdził WSA w Kielcach w wyroku z 8 maja 2008 r. (I SA/Ke 114/08), odwołując się do orzecznictwa ETS (C-146/05, Collée oraz C-409/04, Teleos).[/b]

Sądy twierdzą, że [b]stosowanie stawki 0 proc. z tytułu WDT nie jest wyjątkiem od reguły, lecz odwrotnie – regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca.[/b] Nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że braki formalne dokumentów, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, oznacza, że podatnik nie dysponuje wymienionymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami.

Zdaniem sądów [b]podatnik nie musi posiadać omawianych dowodów jako odrębnych dokumentów, ważne jest jedynie to, aby zawierały one informacje, z których wynika, że towar został faktycznie dostarczony[/b] do innego państwa UE.

Znacznie dalej poszedł[b] NSA w wyroku z 13 maja 2008 r. (I FSK 611/07)[/b]. Orzekł, że warunki formalne uzależniające stosowanie stawki 0 proc. są niezgodne z prawem wspólnotowym w sytuacji, gdy jest bezsporne, że podatnik dokonał WDT i nie zachodzą okoliczności wskazujące na jakiekolwiek nadużycie podatkowe.

[i]Autor jest konsultantem podatkowym we wrocławskim biurze MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy[/i]

[ramka][b]GPP ważne [/b]

Aby zastosować stawkę VAT 0 proc., wystarczy, że dwa z dowodów potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa UE. Dokumenty uzupełniające mają uprawdopodobnić, że miał miejsce wywóz towaru z terytorium RP. Nie muszą zaś stanowić dowodu, że towar faktycznie dotarł na terytorium innego państwa UE.[/ramka]