Nie.
Aby przejazdy mogły zostać zakwalifikowane jako niezarobkowy przewóz drogowy (przewóz na potrzeby własne) muszą być spełnione łącznie wszystkie wymagania określone w art. 4 pkt 4 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (dalej: u.t.d.). Jednym z nich jest zastrzeżenie, że pojazdy samochodowe używane do takiego przewozu muszą być prowadzone przez przedsiębiorcę lub jego pracowników. Spółka z o.o. jako osoba prawna nie może samodzielnie prowadzić pojazdu, w związku z czym kierowcą powinien być jej pracownik.
Przepisy u.t.d. nie zawierają definicji pojęcia pracownik, w związku z czym, zgodnie z art. 2 kodeksu pracy, należy uznać, że musi to być osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Tego warunku nie spełnia kierowca zatrudniony przez przedsiębiorcę na podstawie umowy cywilnoprawnej (por. m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 13 lutego 2014 r., III SA/Gd 981/13). Jeżeli spółka powierzy wykonanie przejazdu takiemu kierowcy, to w razie kontroli nie zostanie on uznany za przewóz na potrzeby własne.
W niektórych orzeczeniach przyjmuje się również, że termin „przedsiębiorca" użyty w art. 4 pkt 4 lit. a u.t.d. nie może obejmować także członka najbliższej rodziny pozostającego we wspólnym gospodarstwie domowym, który w zastępstwie przedsiębiorcy prowadzi pojazd samochodowy (np. syna), gdyż kryterium decydującym o posiadaniu statusu przedsiębiorcy jest fakt wykonywania działalności gospodarczej we własnym imieniu (tak wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 1 czerwca 2007 r., ?I OSK 961/06).
podstawa prawna: art. 4 pkt 4 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1414 ze zm.)
podstawa prawna: art. 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r., poz. 21, nr 94 ze zm.)
