Kolejną możliwość na zorganizowanie pracy sezonowej stanowi współpraca z agencją pracy tymczasowej, regulowana ustawą z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (DzU nr 166, poz. 1608 ze zm.). Przez pracę tymczasową rozumie się bowiem także zadania o charakterze sezonowym i okresowym.
Zatrudnienie pracownika tymczasowego jest o tyle atrakcyjne, że jedyny koszt, jaki ponosi pracodawca – użytkownik to prowizja ustalona z agencją, która angażuje pracownika (na podstawie terminowej umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej) i następnie udostępnia pracodawcy.
Specyfika pracy tymczasowej polega na zaangażowaniu trzech podmiotów, między które rozłożone są wzajemne obowiązki związane z zatrudnieniem. Pracodawca wyznacza pracownikowi skierowanemu z agencji zadania i kontroluje ich wykonywanie, kontroluje czas pracy, bhp. Nie może natomiast skierować takiej osoby do innego rodzaju pracy, ani „wypożyczyć” go innej firmie.
Zatrudniając pracownika tymczasowego pracodawca nie musi prowadzić rekrutacji. Nie ma też obowiązków administracyjnych związanych z zatrudnieniem, jak założenie i archiwizowanie teczki osobowej, sporządzenie umowy, badanie zdolności do pracy, itp. Nie obciążają go też problemy z ochroną szczególną stosunku pracy.
Ponadto to agencja wypłaca pracownikowi tymczasowemu wynagrodzenie za wykonaną pracę, odprowadza zaliczkę na podatek oraz składki na ubezpieczenia społeczne. Pracownik tymczasowy nie może być jednak dyskryminowany przy wynagradzaniu za pracę, dlatego pracodawca musi przekazać agencji informacje na temat wysokości wynagrodzenia na stanowisku pracy, na którym ma on wykonywać pracę.
Firma może przy tym w każdej chwili zrezygnować z korzystania z pracy pracownika tymczasowego i to bez podawania przyczyny. Odpada więc również zmartwienie o możliwość wcześniejszego zakończenia współpracy.
Praca na podstawie takiej umowy uprawnia do urlopu wypoczynkowego w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji pracodawcy użytkownika.
