Nie zawsze pracownikowi, który zmienia miejsce wykonywania pracy, należy się dieta. Miejsce pracy może być bowiem określone przez adres bądź obszar, ale także może być ruchome. Sąd Najwyższy (sygn. II PZP 3/11) orzekł, że określenie zmiennego miejsca pracy jest możliwe np. gdy pracodawca prowadzi roboty budowlane. Będą nim wtedy miejscowości, do których zatrudniony zostaje skierowany w celu świadczenia umówionego rodzaju pracy.
W razie takiego określenia miejsca pracy osoba dojeżdżająca do inwestycji nie przebywa w podróży służbowej i nie należy się jej dieta. Miejscem pracy jest wtedy każdorazowo to, w którym zainteresowany wykonuje przez dłuższy czas, stale i systematycznie swoje obowiązki. Inaczej każde skierowanie zatrudnionego do świadczenia pracy na kolejnej budowie wymagałoby dokonania wypowiedzenia zmieniającego bądź też ponoszenia przez pracodawcę dodatkowych kosztów podróży służbowych danej osoby, mimo że świadczenie pracy nie ma charakteru doraźnego.
Konstrukcja ruchomego miejsca pracy będzie mogła znaleźć zastosowanie także w stosunku do pracowników innych branż, gdzie określenie jednego miejsca pracy, ze względu na jej rodzaj i specyfikę, jest niemożliwe, np. w wypadku montażystów czy serwisantów wysyłanych do wykonywania pracy u klientów pracodawcy przez kilka miesięcy.
Autorka jest radcą prawnym w kancelarii KSP Legal & Tax Advice
