Do końca 2011 r. pracodawca musiał ewidencjonować czas pracy kierowców niezależnie od stosowanego systemu czasu pracy. Ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (DzU nr 92, poz. 879 ze zm., dalej: ustawa) zawierała bowiem w tym zakresie pełną regulację.
Nie było podstaw, aby do tej grupy odnosić art. 149 § 2 kodeksu pracy. Potwierdzały to m.in.: Ministerstwo Infrastruktury (pismo z 28 lipca 2009 r., MR-I-jd/ 944828/2009) oraz Główny Inspektorat Pracy (pismo z 31 grudnia 2009 r., GPP-459-4560-53/09/PE/RP).
Ostatnia nowelizacja ustawy wprowadziła jednak w tym zakresie duże zmiany. Do art. 25 ustawy dodano ust. a i 1b. Według nowych regulacji u pracowników objętych zadaniowym czasem pracy oraz tych otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub ryczałt za pracę w porze nocnej nie ewidencjonuje się godzin pracy.
Zwróćmy jednak uwagę na to, że nieewidencjonowanie godzin pracy w razie stosowania zadaniowego czasu to jedno, a posiadanie wykresówek (u kierowców pojazdów objętych koniecznością stosowania tachografów) to drugie. Nowelizacja ustawy nic nie zmieniła w zakresie obowiązku przechowywania samych wykresówek. Nadal należy to robić przez rok od zakończenia okresu nim objętego.
Pracodawcy muszą prowadzić indywidualne karty ewidencji nieobecności kierowcy w pracy z podziałem na ich rodzaj i wymiar (art. 25 ust. 1b ustawy). Sprecyzowano tym samym dawne przepisy o rejestrowaniu czasu pracy kierowców. Uważam, że do przechowywania tych kart należy stosować zasadę wynikającą z art. 25 ust. 2 ustawy i trzymać je przez trzy lata.
