Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 7 września 2011 (IPTPB3/423-81/11-2/IR).
Wnioskodawca jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej (ZOZ), świadczącym usługi w zakresie opieki medycznej i zdrowotnej. W związku z inwestycją budowlaną – budową nowych oraz rozbudową istniejących budynków, w których prowadzona jest ta działalność, a w konsekwencji zwiększeniem zapotrzebowań energetycznych – ZOZ planuje zawrzeć z zakładem energetycznym nową umowę przyłączeniową.
Jej celem będzie zwiększenie przesyłu energii do budynków ZOZ. Zakład energetyczny pobierze z tego tytułu opłatę za przyłączenie do sieci elektroenergetycznej (zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy Prawo energetyczne).
ZOZ uważał, że wydatek z tym związany powinien być doliczony do wartości początkowej środków trwałych wykorzystywanych w działalności. A to ze względu na brzmienie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT zawierającego definicję „kosztów wytworzenia, składających się na wartość początkową środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie”.
W ocenie ZOZ, ponieważ katalog „kosztów wytworzenia” według tego przepisu ma charakter otwarty a poniesienie opłaty jest bezpośrednim następstwem decyzji o budowie lub modernizacji budynków, wydatek ten powinien być także zaliczony do tego katalogu.
Organ podatkowy nie podzielił tego stanowiska. Wskazał, że opłata nie jest niezbędna wyłącznie do zakończenia realizowanej przez ZOZ inwestycji budowlanej, ale przede wszystkim do podłączenia sieci energetycznej w celu dostawy energii wykorzystywanej w toku bieżącej działalności prowadzonej w rozbudowanych obiektach.
W związku z tym wydatek związany z opłatą nie powinien być kapitalizowany, tylko zaliczony do kosztów podatkowych w dacie jego potrącenia (jako koszt pośredni).
Komentuje Filip Majdowski, konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Można zgodzić się z argumentacją izby skarbowej co do zakwalifikowania wydatku związanego z opłatą za przyłączenie do sieci elektroenergetycznej do kosztów pośrednich działalności gospodarczej.
Co do zasady opłata ta nie powinna być kwalifikowana jako koszt wytworzenia środka trwałego, jak sugerował ZOZ. Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątkowych i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.
Poniesienie spornej opłaty nie warunkuje zakończenia procesu inwestycyjnego, z czym ewentualnie mógłby się wiązać obowiązek skapitalizowania jej kosztu w wartości początkowej budowanych środków trwałych. W rzeczywistości opłata ma charakter wtórny w stosunku do samej inwestycji, tj. jej poniesienie nie jest związane z wytworzeniem środków trwałych, ale z możliwością prowadzenia bieżącej działalności gospodarczej w już wybudowanych budynkach.
Tym samym opłata za przyłączenie do sieci energetycznej nie jest kosztem związanym z wybudowaniem danego budynku, lecz następstwem zawarcia umowy z dostawcą energii o świadczenie usług dystrybucji. Jej uiszczenie warunkuje prawnie skuteczne egzekwowanie umowy.
Sam sposób określenia wysokości tej opłaty wskazuje, że zależy ona od mocy przyłączeniowej, przyznanej na podstawie wniosku złożonego przez odbiorcę, a także od rodzaju i długości przyłącza należącego do dystrybutora. Jednocześnie sama opłata nie jest nakładem na przyłącze, lecz ma charakter kosztu operacyjnego pośrednio związanego z uzyskiwanymi przychodami.
Stanowisko, że koszt opłaty za przyłączenie do sieci energetycznej jest kosztem pośrednim, ma potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (m.in. izb skarbowych w Poznaniu z 5 sierpnia 2010, ILPB4/423-3/10-2/DS, i w Bydgoszczy z 4 sierpnia 2011, ITPB3/423-227/11/AM) oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 listopada 2009, II FSK 967/08).
W konsekwencji koszt opłaty związany z przyłączem energetycznym należy ujmować dla celów podatkowych na bieżąco, tj. jako pośredni koszt uzyskania przychodów, który jest potrącalny dla celów podatkowych w dacie jego poniesienia.
