Zatrudnienie osoby do pracy tymczasowej odbywa się na ściśle określonych zasadach. Aby doszło do takiego zatrudnienia, wymagane jest zaangażowanie trzech podmiotów – agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego (czasownika) oraz pracodawcy użytkownika.
Tym ostatnim jest pracodawca lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu kodeksu pracy wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez agencję zadania i kontrolujący ich wykonanie.
To agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy. Ona jest jego formalnym pracodawcą. Natomiast pracodawca użytkownik zawiera z nią umowę związaną z zatrudnieniem pracownika tymczasowego.
Pracodawca nie może być pracodawcą użytkownikiem w stosunku do pracowników pozostających z nim w stosunku pracy. Zatem czytelnik, nie będąc agencją pracy tymczasowej, nie może zatrudniać pracowników tymczasowych. Jego pracownicy nie zyskają zatem statusu czasowników.
[i]Podstawa prawna:
– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=8E24A5C1976C8A584EDEE349164C5B0D?id=170706]ustawa z 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (DzU nr 166, poz. 1608 ze zm.)[/link][/i]
