[b]Firma ma biuro w jednym mieście. Nie posiada żadnych oddziałów ani filii. Czasami zawiera jednak umowy na wykonywanie robót w innych miastach (województwach). Zamierza zatrudnić zaopatrzeniowca, który w związku z tymi umowami na pewno będzie musiał dostarczać towar gdzieś w Polsce. Czy można napisać w jego umowie, że miejscem wykonywania pracy będzie cały kraj?[/b]
Miejsce pracy zaopatrzeniowca może być określone szeroko, jeżeli będzie pracował głównie w terenie. Szeroko znaczy region, ale niekoniecznie cały kraj. Zwłaszcza jeśli wyjazdy poza granice tego regionu będą sporadyczne.
Strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określeniu miejsca pracy. Ogólnie pod tym pojęciem rozumiemy bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym (np. siedziba pracodawcy czy jego oddział), bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić świadczenie pracy.
„Miejsce pracy” nie musi mieć zaplecza socjalnego, kadrowego i technicznego (por. [b]wyrok SN z 1 kwietnia 1985 r., I PR 19/85[/b]). Nie musi też pokrywać się z jednostkami podziału administracyjnego kraju. Może więc być zapisane jako np. „region południowo-wschodni”. W takim wypadku należy wskazać przepisy obowiązujące u pracodawcy (np. statut spółki, regulamin organizacyjny, regulamin pracy), które dokładnie określają, co ten termin oznacza. Jego doprecyzowanie może także znajdować się w samej umowie o pracę.
Wskazane w umowie o pracę miejsce pracy musi odpowiadać miejscu czy obszarowi, w którym w normalnym, zwyczajnym trybie praca będzie świadczona. Może zostać określone szeroko, pod warunkiem że wynika z charakteru pracy. Jest więc dopuszczalne, gdy praca będzie wykonywana w przeważającej i zasadniczej mierze „w terenie”. Ma zatem uzasadnienie np. w odniesieniu do przedstawicieli handlowych, serwisantów, kierowców. Jeśli bowiem praca polega wyłącznie na przemieszczaniu się pracownika w obrębie pewnego obszaru, to nie można uznać, że realizuje obowiązki służbowe w permanentnej podróży służbowej (por. [b]wyrok SN z 11 kwietnia 2001 r., I PKN 350/00[/b]). W takim wypadku zatrudniony będzie w podróży służbowej dopiero, gdy na polecenie pracodawcy wyjedzie poza ten obszar, który jest dla niego stałym miejscem pracy.
Miejsce wykonywania pracy „nie może być określone ogólnikowo (niewyraźnie), np. jako teren całego kraju, gdyż w istocie miejsce pracy pozostaje nieokreślone”. Takie jest stanowisko[b] Głównego Inspektoratu Pracy z 29 maja 2007 r. w sprawie określania w umowie o pracę miejsca pracy (GNP-152/302-4560-274/07/PE)[/b]. Ale [b]Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 19 listopada 2008 r. (II PZP 11/08)[/b] uznał za dopuszczalne wskazanie jako miejsca pracy kierowcy transportu międzynarodowego „państwa Unii Europejskiej”.
