Można zwolnić chorego, który stawił się do pracy

[i][b]Odpowiada Rafał Kolano, radca prawny w kancelarii Kolano & Michalski & Tarnawski w Katowicach:[/b][/i]

Zasadniczo stosunek pracy osoby przebywającej na zwolnieniu lub urlopie podlega ochronie.

Zgodnie z art. 41 kodeksu pracy firma nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu ani w czasie innej nieobecności zainteresowanego, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania tej umowy bez wypowiedzenia.

Zakaz ten obejmuje wszystkie rodzaje urlopu, w tym także urlop na żądanie, z tym zastrzeżeniem, iż zachowanie pracownika polegające na złożeniu żądania już po otrzymaniu w danym dniu wypowiedzenia umowy nie powoduje naruszenia przez pracodawcę wymienionego przepisu.Należy jednak zwrócić uwagę na to, że art. 41 k.p. przewiduje zakaz złożenia przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, a nie skutku w postaci rozwiązania umowy (tak orzekł [b]Sąd Najwyższy w wyroku z 11 listopada 1986 r., sygn. I PRN 85/86[/b]).

Z tego wyroku warto odnotować stanowisko, zgodnie z którym [b]okoliczność, że dana osoba zachorowała w okresie już biegnącego wypowiedzenia, nie stanowi zdarzenia powodującego objęcie jej ochroną przed wypowiedzeniem stosunku pracy na podstawie art. 41 k.p.[/b]

W nawiązaniu do tego poglądu Sądu Najwyższego konieczne jest zwrócenie uwagi na często zdarzające się sytuacje, w których pracownik jeszcze tego samego dnia, w którym dostał wymówienie, przynosi zaświadczenie o niezdolności do pracy z powodu choroby.

Tą problematyką zajął się [b]Sąd Najwyższy, który w uchwale pełnego składu Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 11 marca 1993 r. (sygn. I PZP 68/92[/b]) stanął na stanowisku, że [b]wypowiedzenie umowy o pracę osobie, która świadczyła pracę, a następnie wykazała, że w dniu wypowiedzenia była niezdolna do pracy z powodu choroby, nie narusza zakazu przewidzianego w art. 41 k.p.[/b]

Wynika z tego, że ta [b]reguła przyjęta przez Sąd Najwyższy odnosi się wyłącznie do osób, które w dniu wypowiedzenia były obecne w pracy[/b], przez co należy rozumieć stawienie się do pracy i jej świadczenie, a więc wykonywanie obowiązków wynikających z umowy o pracę lub też gotowość do ich wykonywania.

Ponadto w uzasadnieniu Sąd Najwyższy podkreślił, że wypowiedzenie umowy o pracę w okresie nieobecności zainteresowanego spowodowanej chorobą, która uniemożliwia według obiektywnych kryteriów wykonywanie obowiązków pracowniczych, nie jest dopuszczalne, jeżeli nie upłynął okres uprawniający zakład do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

[b]Podsumowując: Wypowiedzenie umowy o pracę, którego dokonano w czasie obecności zainteresowanego w pracy, jest zatem skuteczne, a osoba ta nie może się zasłaniać ochroną wynikającą z art. 41 k.p[/b]., gdyż o bezskuteczności takiego wypowiedzenia decyduje wyłącznie nieobecność w pracy.

Na koniec warto wskazać, że art. 41 k.p. nie ma zastosowania do pracowników zatrudnionych na podstawie wyboru.