Wynika tak z interpretacji inspekcji pracy z 16 października br. (GNP–302-4560–464 /07/PE – patrz niżej) wydanej w odpowiedzi na pytanie DOBREJ FIRMY. Powzięliśmy wątpliwości, kiedy to jeden z naszych czytelników powiadomił nas, że według Ministerstwa Transportu ustawa o czasie pracy kierowców obejmuje wyłącznie kierowców wykonujących przewozy pojazdami o masie powyżej 3,5 tony lub autobusami.
Z ustawy wynika tymczasem, że odnosi się do wszystkich kierowców realizujących przewóz drogowy, zatrudnionych w ramach stosunku pracy. Nie przewiduje obostrzeń, o których resort transportu informuje na swojej stronie internetowej. Pisaliśmy szerzej na ten temat w DOBREJ FIRMIE z 3 października na str. 3.
Skąd zatem wzięły się tak rozbieżne opinie w tak ważnej kwestii? Zapewne z błędnego odczytania odesłania do unijnego rozporządzenia nr 561/ 2006, jakie znalazło się w ustawie. Otóż tam właśnie ustawa nakazuje poszukiwać określenia przewozu drogowego. A jest nim – zgodnie z art. 4 rozporządzenia – każdy przewóz odbywany co najmniej częściowo po drogach publicznych. W definicji nie ma nic zatem o rodzaju czy ciężarze samochodu. Dopiero art. 2 rozporządzenia zawęża jego zakres do przewozów drogowych:
- rzeczy, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdów łącznie z przyczepą lub naczepą przekracza 3,5 tony,
- osób autami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie z kierowcą.
Przewóz drogowy to każdy przewóz odbywany co najmniej częściowo po drogach publicznych
Ustawa tymczasem odsyła wyłącznie do definicji przewozu drogowego z rozporządzenia. Skoro tak, to nie ma podstaw do wykluczania spod jej stosowania kierowców małych aut (do 3,5 tony czy do dziewięciu osób). Tak uważają pytani przez nas eksperci, którzy dziwili się stanowisku resortu. Oto interpretacja inspekcji pracy potwierdzająca ich tezę.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców (DzU z 2004 r. nr 92, poz. 879) ustawa określa m.in. czas pracy kierowców wykonujących przewóz drogowy, zatrudnionych na podstawie stosunku pracy. Jednocześnie art. 2 pkt 2 ustawy wskazuje, że definicja legalna przewozu drogowego stosowana na użytek ustawy znajduje się w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady. Zgodnie ze znajdującym się tam art. 4 lit. a przewóz drogowy oznacza każdą podróż odbywaną w całości lub w części po drogach publicznych przez pojazd, z ładunkiem lub bez, używany do przewozu osób lub rzeczy. Przepisy ustawy o czasie pracy kierowców znajdą zatem zastosowanie do wszystkich kierowców zatrudnionych w formule stosunku pracy odbywających taką podróż. Nie znajdą do nich zastosowania przewidziane w rozporządzaniu wyłączenia przedmiotowe przewidziane w rozporządzeniu, dotyczące m.in. przewozu drogowego rzeczy, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdów łącznie z przyczepą lub naczepą jest mniejsza niż 3,5 tony czy przewozu osób pojazdami skonstruowanymi lub trwale przystosowanymi i przeznaczonymi do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Takich wyłączeń ustawa o czasie pracy kierowców nie przewiduje.
mgr Piotr Wojciechowski wicedyrektor Departamentu Prawnego
