Mówi tak art. 361 ust. 2 kodeksu cywilnego. W ten sposób określone zostały szerokie podstawy dla roszczeń odszkodowawczych. Pamiętać trzeba, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.
Przepis określa więc w ogólnym zakresie sytuacje, gdy poszczególnym osobom mogą przysługiwać roszczenia odszkodowawcze. Sąd Najwyższy uznał, że odszkodowanie nie może przekroczyć rozmiarów szkody (wyrok SN z 30 listopada 2016 r., III CSK 389/15). Szkoda – jak już wspomnieliśmy – dzieli się na stratę oraz utracone korzyści. Szkoda w postaci straty oznacza każde pogorszenie się sytuacji majątkowej poszkodowanego (np. zmniejszenie aktywów), w wyniku czego staje się on uboższy niż był przed jej doznaniem.