Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 9 września 2015 r., IV CSK 754/14.
Powód nabył w maju 2008 r. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Działka była pierwotnie objęta dwoma miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Część działki, na której powód zamierzał umieścić reklamę wielkoformatową, była objęta planem obowiązującym od 15 lipca 1988 r., zgodnie z którym znajdowała się ona na gruncie oznaczonym jako teren zabudowy wielorodzinnej z usługami. Plan ten stracił moc 31 grudnia 2003 r. Nowy plan wszedł w życie dopiero 19 sierpnia 2009 r. i przewidywał dla terenu, na którym znajduje się nieruchomość, inne przeznaczenie, tj. zieleń urządzoną, w której obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej. Przed przyjęciem planu z 2009 r. (w lutym 2008 r.) zostało uchwalone studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, według którego nieruchomość miała się znajdować na terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe i usługi.