- Chciałbym ogrodzić plac przy magazynie, ciągle bowiem zdarzają się kradzieże. Czy muszę dopełnić formalności budowlanych, by postawić taki parkan?

– pyta czytelnik.

Co do zasady nie trzeba dopełniać formalności budowlanych, by ogrodzić taką działkę. Ale od tej zasady są wyjątki. Budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych oraz innych miejsc publicznych wymaga zgłoszenia tego zamiaru staroście. Dotyczy to także parkanów o wysokości powyżej 2,2 m.

Wymogi takie zawiera art. 30 ust. 1 pkt 3 prawa budowlanego. Czytelnik w pytaniu nie opisał dokładnego usytuowania działki. Tymczasem jest to ważne. Gdy na przykład przylega ona z jednej strony do ulicy, a w pozostałych do pola, to formalności czytelnik musi dopełnić w odniesieniu tylko tej części ogrodzenia, która znajduje się przy ulicach.

W praktyce sporo problemów przysparza, co jest, a co nie jest innym miejscem publicznym. Nie ma bowiem definicji tego pojęcia w przepisach. Z tego powodu wielokrotnie tym problemem zajmował się sąd administracyjny. Istnieje obecnie bogate i niestety różnorodne orzecznictwo w tym zakresie. Przeważają jednak wyroki zbliżone do tego, jaki wydał Naczelny Sąd Administracyjny 3 sierpnia 2012 r. (sygnatura akt II OSK 834/2011).

Sąd stwierdził, że dla uznania danej nieruchomości za „inne miejsce publiczne" w rozumieniu prawa budowanego decydujące znaczenie ma ogólnodostępność tego miejsca oraz korzystanie z niej przez nieokreśloną liczbę niezidentyfikowanych osób.

Są także orzeczenia dotyczące wysokości ogrodzenia. NSA w wyroku z 22 stycznia 2010 r. (sygnatura akt . II OSK 119/2009) stwierdził, że budowa ogrodzenia o wysokości 2,20 m od strony nieruchomości, niestanowiącego miejsca publicznego, mogła nastąpić według uznania właścicielki ogrodzonej nieruchomości, bez uzyskiwania pozwolenia lub dokonywania zgłoszenia.

Jeżeli więc działka będzie tak usytuowana, że ogrodzenie wymaga zgłoszenia, to właściciel musi złożyć wniosek i określić w nim rodzaj, zakres, sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Do wniosku powinien dołączyć oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Jego wzór zawiera rozporządzenie ministra infrastruktury z 23 czerwca 2003 r. (DzU z 2003 r. nr 120, poz. 1127 ze zm.).

Nierzadko niezbędnymi załącznikami są także szkice i rysunki. Może je wykonać sam czytelnik. Przepisy mówią, że dołącza się je do wniosku „w zależności od potrzeb". Oznacza to, że gdy starosta dojdzie do wniosku, że są niezbędne, wtedy może w drodze postanowienia nałożyć obowiązek uzupełnienia wniosku o zgłoszenie o niezbędne dokumenty i wyznaczy na to określony termin.

Po złożeniu wniosku i dokumentów trzeba czekać 30 dni. Jeżeli w tym czasie starosta nie zgłosi sprzeciwu albo nie nałoży obowiązku uzyskania pozwolenia, można ruszać z robotami budowlanymi. Jest to tzw. milcząca zgoda. Czasami można skrócić czas oczekiwania i wystąpić do starosty o wydanie zaświadczenia, że nie będzie wnosił sprzeciwu. Jeżeli się je otrzyma, można ruszać z robotami.

Podstawa prawna:

Ustawa z 7 lica 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.)