Ministerstwo Gospodarki i redakcja „Rzeczpospolitej" chcą ułatwić prowadzenie działalności gospodarczej przedsiębiorcom już zarejestrowanym w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz osobom, które zamierzają ją dopiero podjąć.
Dlatego co dwa tygodnie, w każdy piątek będziemy w papierowej wersji „Prawa i Praktyki" oraz na naszej stronie internetowej publikować odpowiedzi resortu gospodarki na pytania zadawane nie tylko przez naszych czytelników. Zachęcamy do zadawania pytań i śledzenia wyjaśnień urzędników ministerstwa.
Potrzebne jest zezwolenie na obrót hurtowy winem
- Chcielibyśmy sprowadzać do Polski węgierskie wino w butelkach, które następnie mamy zamiar sprzedawać w restauracji lub innych sklepach posiadających zezwolenie na sprzedaż alkoholi. Jakie zezwolenia związane są z tego typu działalnością?
Działalność, którą zamierza Pan podjąć, wymaga uzyskania zezwolenia na obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 4,5 proc. do 18 proc. alkoholu, z wyjątkiem piwa. Zezwolenie to wydaje marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę przedsiębiorcy. Warunki uzyskania ww. zezwolenia oraz prowadzenia działalności nim objętej regulują przepisy:
- art. 9–9 z indeksem 5 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (DzU z 2007 r. nr 70, poz. 473 ze zmianami);
Import napojów alkoholowych na teren Polski nie wymaga uzyskania zezwolenia.
Procedura wykreślenia z CEIDG zmarłego przedsiębiorcy
- Czy podstawą wykreślenia nieżyjącego przedsiębiorcy z CEIDG może być tylko wniosek o wykreślenie złożony przez członka rodziny? Czy można z urzędu wykreślić wpis nieżyjącego przedsiębiorcy, opierając się na posiadanym akcie zgonu? Czy w takim przypadku datą zakończenia działalności jest data zgonu?
W przypadku zgonu przedsiębiorcy urzędnik jednostki samorządu terytorialnego powinien we wpisie w CEIDG wybrać zakładkę „wykreślenie", a jako powód wykreślenia należy wpisać informację o zgonie, a jako załącznik dołączyć kopię aktu zgonu.
Przedsiębiorca po upływie maksymalnie 24-miesięcznego okresu zawieszenia podlega wykreśleniu z mocy prawa
Wówczas z urzędu – przez ministra gospodarki, a nie przez organ gminy, który tylko inicjuje proces w CEIDG, zostanie wszczęte postępowanie o wykreślenie wpisu. Informacja o zgonie w przypadkach budzących wątpliwości może być potwierdzana również poprzez uzyskanie niezbędnych informacji z rejestru PESEL.
Zgodnie z art. 27 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wniosek może złożyć jedynie osoba uprawniona, czyli przedsiębiorca i najczęściej pełnomocnik, ewentualnie syndyk – oczywiście w dwóch ostatnich przypadkach, jeżeli przedsiębiorca żyje.
Nigdy, przy wykreśleniach w drodze decyzji ministra gospodarki, nie stwierdza się daty zaprzestania prowadzenia działalności – nie wiadomo przecież, kiedy tak naprawdę przedsiębiorca zaprzestał jej prowadzenia. Organ minister gospodarki stwierdza fakt zaistnienia przesłanki do wykreślenia i wykreśla z urzędu z datą wprowadzenia decyzji do systemu.
Przekształcenie w CEIDG przez urzędnika gminy wniosków złożonych przez rodzinę i stwierdzanie w nich daty zaprzestania byłoby poważnym naruszeniem przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Czy można odwiesić działalność po dwóch latach zawieszenia
- Przedsiębiorca zawiesił działalność na okres dwóch lat. Czy można odwiesić działalność mimo iż termin zawieszenia minął?
Zgodnie z art. 34 ust. 2 pkt 3 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w opisanej sytuacji na pewno brak jest przesłanki do wznowienia działalności gospodarczej, gdyby przedsiębiorca chciał złożyć taki wniosek.
Przedsiębiorca po upływie maksymalnie 24-miesięcz- nego okresu zawieszenia podlega wykreśleniu z mocy prawa. Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem przedsiębiorcę wykreśla z CEIDG z urzędu minister gospodarki. Niemniej jednak nawet jeżeli zachodzą jakiekolwiek przesłanki do wykreślenia wpisu przedsiębiorcy z urzędu, w drodze decyzji ministra gospodarki (na podstawie tego bądź innego punktu z art. 34 ust. 2), przedsiębiorca zawsze jest osobą uprawnioną do złożenia wniosku o wykreślenie, gdyż jest właścicielem wpisu w CEIDG.
We wniosku powinien podać faktyczną datę zaprzestania prowadzenia działalności przypadającą w okresie zawieszenia. Organ gminy ma obowiązek przekształcić taki wniosek, nawet wówczas, jeżeli data ta przekracza termin 7 dni wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Termin ten należy traktować jako termin instrukcyjny. Jeżeli wniosek przedsiębiorcy nie wypełnia przesłanek niepoprawności wniosku zawartych w art. 27 ust. 2, organ gminy powinien taki wniosek przekształcić w CEIDG. Następnie przedsiębiorca będzie mógł złożyć wniosek o nowy wpis do CEIDG.
Należy nadmienić, że wpisy, w których upłynął maksymalny okres zawieszenia, będą wykreślone z urzędu bez konieczności takiego zgłoszenia urzędnika jednostki samorządu terytorialnego, urzędnik nie musi dodatkowo „zaklikiwać" we wpisie funkcji „wykreślenie".
Co zrobić, by dokonać zmian w nieprawdziwym wpisie do ewidencji
- Co zrobić w przypadku, gdy wpis w CEIDG jest niezgodny ze stanem rzeczywistym, czyli zawiera adres prowadzenia działalności gospodarczej nowego właściciela budynku, który nie wyraża zgody na prowadzenie działalności gospodarczej w jego budynku, a przedsiębiorca nie dokonał zmian we wpisie. Nowy właściciel złożył pismo w gminie wraz z aktem notarialnym.
Wpis przedsiębiorcy zawierający dane niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, w przypadku niedokonania zmiany lub niezłożenia wyjaśnień przez przedsiębiorcę w wyznaczonym terminie, ulega wykreśleniu z CEIDG w drodze decyzji administracyjnej ministra gospodarki na podstawie art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2010 r., nr 220, poz. 1447 ze zm.).
Informacja dotycząca niezgodności wpisu z rzeczywistym stanem rzeczy może być zgłoszona przez urzędnika gminnego poprzez zakładkę „wykreślenie". Wówczas należy podać powód takiego zgłoszenia oraz załączyć skan pisma osoby zgłaszającej nieprawidłowość wraz z niezbędnymi dokumentami.
Po zainicjowaniu procedury zostanie z urzędu wszczęte postępowanie wyjaśniające.
Informacje dotyczące sprostowań i wykreśleń pracownicy urzędów i przedsiębiorcy mogą uzyskać w Punkcie Informacyjnym Wydziału Postępowań Administracyjnych CEIDG dostępnym pod numerem 22 693 59 61 od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.15 do 16.15.
Wpisanie do ewidencji danych pełnomocnika jest proste
- Czy wystarczy, gdy przedsiębiorca wpisze tylko dane pełnomocnika we wniosku CEIDG, czy też musi dołączyć lub okazać pełnomocnictwo udzielone na piśmie i czy pełnomocnictwo to musi być potwierdzone notarialnie?
Przepisy regulujące funkcjonowanie Centralnej Ewidencji Informacji i Działalności Gospodarczej nie dokonały zmian zasad ustanawiania pełnomocników przedsiębiorcy. W zakresie sposobów i form ustanawiania pełnomocników czy zakresu ich umocowania obowiązują przepisy dotychczasowe, tj. ogólne zasady kodeksu cywilnego.
Oznacza to m.in., że do Centralnej Ewidencji Informacji i Działalności Gospodarczej można dokonać wpisu informacji o pełnomocniku uprzednio ustanowionym, sam wpis jest tylko potwierdzeniem tego faktu i wyrazem woli przedsiębiorcy, aby czynności tego konkretnego pełnomocnika mogły być dokonywane w trybie art. 25a ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2010 r. nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).
Składając wniosek o wpis do CEIDG jakiejkolwiek informacji, w tym np. o ustanowieniu pełnomocnika, przedsiębiorca nie musi przedkładać żadnych dokumentów potwierdzających jej prawdziwość (za wyjątkiem potwierdzających tożsamość wnioskodawcy oraz status cudzoziemca). Każdy wpis do CEIDG dokonywany jest na wniosek złożony za pośrednictwem formularza, tryb składania wniosków został określony w art. 26 ust. 1–3, 5 i 7 oraz art. 24 ust. 2 ustawy s.d.g.
Jaki rodzaj dokumentu potwierdza tożsamość
- W jaki sposób następuje identyfikacja osoby składającej wniosek o wpis do CEIDG (przedsiębiorcy lub pełnomocnika) w kontekście przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej?
Art. 26 ust. 3 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2010 r. nr 220, poz. 1447, z późn. zm.; dalej s.d.g.) nakazuje organom gminy potwierdzać tożsamość wnioskodawcy składającego wniosek. Ponieważ przepis ten nie zawiera ściśle określonego wykazu dokumentów, na podstawie których należy dokonywać tej czynności, organy gmin mają swobodę w tym zakresie. Niemniej jednak przyjmuje się, że podstawowymi dokumentami tożsamości są dowód osobisty oraz paszport dla obywateli polskich, a dla cudzoziemców posiadających zezwolenie na pobyt dłuższy od turystycznego – karta pobytu.
W doktrynie prawa karnego przyjmuje się, iż „charakteru dokumentów stwierdzających tożsamość nie posiadają wszelkiego typu legitymacje służbowe, prawo jazdy, legitymacje ubezpieczeniowe, legitymacje uprawniające do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, legitymacje szkolne czy studenckie. Dokumenty te, zawierając co prawda dane o osobach, które są ich posiadaczami, stanowią co najwyżej podstawę do ustalenia tożsamości danej osoby, z punktu widzenia obowiązującego prawa nie mają charakteru dokumentów stwierdzających tożsamość danej osoby".
W związku z tym, na przykład prawo jazdy czy książeczka żeglarska nie są dokumentami tożsamości w świetle obowiązujących przepisów. Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z przepisem art. 26 ust. 3 ustawy s.d.g. organ gminy potwierdza tożsamość osoby składającej wniosek o wpis do CEIDG, nie zaś fakt posiadania przez nią określonego dokumentu.
Przepis ten, ani też formularz CEIDG-1, rubryka 03 pole 2a, nie określa zamkniętego katalogu dokumentów potwierdzających tożsamość i pozwala na wskazanie dokumentu tożsamości innego niż dowód osobisty oraz paszport. Zatem jeżeli ustawa nie określa, jakie inne rodzaje dokumentów tożsamości mogą potwierdzać tożsamość wnioskodawcy oraz mogą być podane w formularzu CEIDG-1, należy przyjąć, że każdy urzędowy dokument tożsamości wydany przez organ państwa, pozwalający potwierdzić tożsamość danej osoby, jest dokumentem spełniającym wymagania ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
