Sezonowy może być nie tylko pracownik, ale i pracodawca. Dotyczy to tych, którzy prowadzą działalność związaną wyłącznie z określoną porą roku – np. obwoźna sprzedaż lodów, skup grzybów i jagód leśnych, czy smażalnia ryb przy nadmorskim deptaku. Tacy pracodawcy są zainteresowani wyłącznie zatrudnianiem pracowników sezonowych.
Nie oznacza to jednak, że na sezon nie może zatrudnić ta firma, która funkcjonuje cały rok. Nie ma takiego zakazu bez względu na to, czy działalność zależy od pory roku.
Przykład
Urząd gminy zamierza zatrudnić palacza na sezon grzewczy. Urząd działa nieprzerwanie przez cały rok, jednak zapotrzebowanie na pracę palacza występuje tylko przez okres chłodów (część jesieni, zimę i początek wiosny).
Do takiej pracy może wykorzystać umowę o pracę na czas trwania sezonu grzewczego. Dzięki temu zatrudniający dokładnie dopasuje okres zatrudnienia pracownika do potrzeb zakładu.
Pracownika sezonowego może też przyjąć pracodawca, u którego występuje okresowe zwiększenie zapotrzebowania na pracę, będącej podstawowym rodzajem działalności wykonywanej przez cały rok.
Przykład
W górskim kurorcie działa całoroczna restauracja. Do obsługi klientów wystarczają zwykle dwie kucharki i dwie kelnerki. Jednak nie w sezonie zimowym ani w czasie wakacji letnich, gdy z usług restauracji korzysta nawet kilkadziesiąt razy więcej klientów niż w pozostałych porach roku. W okresach zwiększonego napływu klientów zatrudniani są pomocnicy kucharek i dodatkowe kelnerki, dla których jest to zatrudnienie sezonowe.