Firma, która handluje różnego rodzaju materiałami wybuchowymi, musi mieć zezwolenie. Ale dla niektórych grup, w tym popularnych w okresie noworocznym fajerwerków, zgodnie z art. 6 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=93B234E0B4089730A4A30736772A9ACA?id=161875]ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (DzU z 2001 r. nr 67, poz. 679 ze zm.)[/link], nie jest ono potrzebne.
Informacji, dla jakich konkretnie materiałów zezwolenie nie jest wymagane, należy szukać w zmienionej w tym roku [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4111872AFEB380E50BF4D476A657A591?id=166455]ustawie o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (DzU z 25 lipca 2002 r. nr 117, poz. 1007 ze zm.)[/link].
[srodtytul]Jakie oznaczenie[/srodtytul]
Nie można zapomnieć o odpowiednim oznakowaniu. Zgodnie z nowymi przepisami mają to być znaki CE. Wprowadzający do obrotu sztuczne ognie musi zapewnić, aby wyroby pirotechniczne były zgodne z zasadniczymi wymaganiami. Dokonuje tego jednostka notyfikowana. Ale nadal może to być również znak literowy NWP.
– Do 4 lipca 2017 r. w obrocie mogą być sprzedawane wyroby pirotechniczne zarówno ze starych zapasów oznakowane literami NWP, jak i te ze znakiem CE – mówi Jadwiga Gunerka, zastępca dyrektora Departamentu Nadzoru Rynku w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Bez koncesji sprzedawać można jedynie te, które należą do klas 1 – 3 zgodnie z art. 62c ustawy o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego. W obu wypadkach oznakowanie ma być widoczne, czytelne i nieusuwalne.
Do wyrobów pirotechnicznych należy też dołączyć, sporządzone w języku polskim:
- instrukcję obsługi zawierającą, w miarę potrzeby, oznaczenia dotyczące bezpiecznego przewozu, przechowywania, używania i unieszkodliwiania tych wyrobów, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia bezpiecznych odległości osoby od używanego wyrobu,
- informacje o urządzeniach i akcesoriach potrzebnych do bezpiecznego działania tych wyrobów oraz instrukcje ich obsługi.
Kontrolę spełniania przez wprowadzane do obrotu fajerwerki (klasy 1 – 4 zgodnie ze znowelizowana ustawą) zasadniczych wymagań prowadzą wojewódzcy inspektorzy Inspekcji Handlowej.
[srodtytul]Musi być bezpiecznie[/srodtytul]
Trzeba dodatkowo pamiętać o stosowaniu przepisów przeciwpożarowych i sanitarnych.
W miejscu sprzedaży powinna więc znaleźć się m.in. tabliczka zakazująca używania materiałów wybuchowych w sklepie i jego sąsiedztwie.
Produkty mają być też odpowiednio posegregowane, a sprzedaż powinna się odbywać w odrębnych stoiskach, w których towar podaje klientowi tylko uprawniony sprzedawca. Takie materiały wolno bowiem przekazać tylko osobie dorosłej i to po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość.
Przechowywanie tych wyrobów ma być zgodne z zaleceniami producenta. Trzeba również chronić je przed niekorzystnym działaniem warunków atmosferycznych, a opakowania muszą mieć odpowiednią wytrzymałość mechaniczną.
Ponadto, jak wynika z informacji zamieszczanych na stronach internetowych komend straży pożarnej:
- stoiska mają być odpowiednio zlokalizowane – nie powinny znajdować się w pobliżu głównych ciągów komunikacyjnych prowadzących do wyjść ewakuacyjnych, w obrębie klatek schodowych i w piwnicach;
- sprzedaż ma prowadzić sprzedawca, podając tylko pojedyncze sztuki wyrobów;
- stoiska powinny być zaopatrzone w odpowiednie znaki informacyjne i ostrzegawcze o zakazach: sprzedaży osobom niepełnoletnim, otwierania opakowań wyrobów pirotechnicznych na terenie obiektu oraz użytkowania ich w obiekcie i na terenie do niego przyległym;
- miejsca sprzedaży powinny znajdować się w pomieszczeniach o stałej temperaturze nieprzekraczającej 30 st. C i być wyposażone w sprzęt gaśniczy; niezbędny jest też odpowiedni stan instalacji elektrycznej, ogrzewczej i systemu wentylacji wyciągowej;
- w miejscu sprzedaży obowiązuje zakaz używania ognia otwartego;
- półki i regały mają być wykonane z materiałów trudno zapalnych.
W pomieszczeniach sklepowych i na ich zapleczach powinny znajdować się wyłącznie materiały pirotechniczne w liczbie nie większej niż dobowe zapotrzebowanie. Generalnie ich masa brutto ma wynosić najwyżej 50 kg.
Wskazane jest, aby po zakończeniu działalności handlowej (np. w dni wolne od pracy) materiały te były przenoszone ze stoisk handlowych do pomieszczeń magazynowych.
[ramka][b]Co na etykiecie[/b]
Materiały wybuchowe muszą mieć też odpowiednią etykietę. Podaje się na niej:
- nazwę i adres producenta lub, w przypadku gdy producent nie posiada siedziby na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub EFTA, nazwę producenta oraz nazwę i adres importera,
- nazwę i określenie typu wyrobu pirotechnicznego,
- wskazanie wymagań dostępności dla użytkowników, w tym oznaczenia klasy wyrobu,
- określenie rodzaju miejsc, w których jest dozwolone jego używanie,
- instrukcję obsługi (koniecznie w języku polskim),
- wskazanie roku produkcji wyrobu pirotechnicznego widowiskowego klas 3 i 4,
- w uzasadnionych przypadkach określenie minimalnej bezpiecznej dla użytkownika wyrobu pirotechnicznego odległości używania tego wyrobu,
- określenie ilości netto materiału pirotechnicznego.[/ramka]