Zgodnie z art. 154 § 1 kodeksu pracy wymiar urlopu wynosi 20 dni, jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż dziesięć lat, albo 26 dni, jeżeli ma co najmniej dziesięcioletni staż. W myśl § 2 tego przepisu wymiar urlopu dla niepełnego etatu ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w § 1, przy czym niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
Przy udzielaniu urlopu jeden dzień urlopu odpowiada ośmiu godzinom pracy. Oznacza to, że zatrudniony na część etatu ma prawo do mniejszej liczby dni urlopu niż pracownik pełnoetatowy, ale do dni ośmiogodzinnych. Pracownik czytelnika miałby 26-dniowy wymiar urlopu, gdyby miał cały etat. Ponieważ ma 1/5 etatu, przysługuje mu sześć ośmiogodzinnych dni urlopu (26 : 5 = 5,2, w zaokrągleniu sześć dni).
Trudno odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób należy rozliczyć wypoczynek takiego pracownika, nie znając jego dobowego wymiaru czasu pracy. Art. 154[sup]2[/sup] k.p. stanowi, że urlopu udziela się w dni, które są dla podwładnego dniami pracy zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym jego dobowemu wymiarowi czasu pracy.
[i]Maciej Telec, legislator w Kancelarii Senatu[/i]
