BLACK WEEKS
Aż dwa lata dostępu do PRO.RP.PL za 899 zł
Zyskaj dostęp do raportów, analiz i komentarzy niezbędnych w codziennej pracy każdego PROfesjonalisty.
Księgowość: forward i ustalenie ceny waluty
Nabyte aktywa finansowe wprowadza się do ksiąg rachunkowych na dzień ich nabycia według ceny nabycia, jako aktywa finansowe przeznaczone do obrotu. Drugostronnie zapisuje się tę operację jako pozostałe rozrachunki.
Rys. 1
Rys. 2
Forward jest terminową operacją walutową polegającą na kupnie/sprzedaży waluty po ustalonym z góry kursie, na określony dzień w przyszłości, późniejszy niż dwa dni robocze (kurs spot). Transakcja służy zabezpieczeniu się przed ryzykiem walutowym. Importer, kupując walutę w transakcji terminowej, zabezpiecza się przed wzrostem kursu. Eksporter, sprzedając walutę w transakcji terminowej, zabezpiecza się przed spadkiem kursu. Bez względu na niekorzystne wahania kursów walut, instrument ten pozwala na ustalenie z góry ceny waluty w przyszłości. Kontrakt forward nakłada na jedną stronę obowiązek dostarczenia, a na drugą obowiązek odbioru aktywów w ściśle określonej ilości, w określonym terminie w przyszłości i po określonej cenie, ustalonej w momencie zawierania kontraktu (dostawa rzeczywista). Istotą kontraktu forward jest to, że nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych. Nie ma tu płaconej premii jak w przypadku opcji, ale w konsekwencji zobowiązanie jednostki jest bezwzględne. Niezależnie od tego, czy jednostka zyska, czy straci na tym kontrakcie, musi go zrealizować, tzn. musi nastąpić rzeczywista dostawa waluty lub rozliczenie odsetkami. Jednostka nie może zrezygnować z kontraktu jak w przypadku opcji. Zakup forwardów (pozycja długa) zabezpiecza importera przed wzrostem kursu walutowego, w przypadku spadku kursu importer poniesie stratę >patrz rys. 1. Sprzedaż forwardów (pozycja krótka) zabezpiecza eksportera przed spadkiem kursu walutowego, w przypadku wzrostu kursu eksporter poniesie stratę >patrz rys. 2.
Pozostało 88% artykułu
